Bevallingsfotografe – mijn ervaring

Een fotografe aanwezig tijdens de bevalling? Ik moest er niet aan denken toen ik zwanger was van Fos. En ook toen ik zwanger werd van Hazel was het niet een optie vond ik. Naar mate de maanden vorderde en mijn zus vroeg of ik hier toch geen interesse in had begon ik te twijfelen. Ik leerde Martine kennen, de fotografe die mijn zwangerschapsshoot heeft gedaan en voor het eerst dacht ik; misschien is dit toch wel een optie!

In eerste instantie wilde ik dus geen fotografe en ik kon mij werkelijk niet voorstellen waarom je dit wel zou willen. Ja, de foto’s zijn prachtig maar het idee dat nóg iemand mij in bijzondere posities zou zien? Nee, niet mijn kopje thee. Maar de bevalling van Fos liep ook niet zoals wij wilden, was uiteindelijk vrij dramatisch te noemen. Door alle hechtiek, ook naderhand, hebben wij geen enkele goede foto van de eerste uren. En door de adrenaline hebben Boris en ik delen van de bevalling die wij niet meer helder naar boven kunnen halen.

Maar wilde ik ook wel herinnering van de bevalling op foto? Bevallen is nou niet bepaald mijn favoriete bezigheid en heel gelukkig word ik er niet van. Toch hadden wij positieve hoop dat de bevalling van Hazel anders zou zijn en aangezien wij niet denken dat er nog eentje mag volgen, was dit ook onze laatste kans te beslissen om het wel te doen. Ik wilde positief terug kijken op de bevalling en eigenlijk ook wel eens weten hoe ik eruit zag tijdens zulke momenten. Hoe keek ik, welke grimassen trok ik maar ook hoe mooi zou het wel niet zijn om het moment supreme toch op camera vast te kunnen leggen? Om een tastbare herinnering te hebben van de oerkracht die naar boven komt? Om ook met trots en blijdschap terug te kunnen kijken, niet alleen met pijn in mijn hart. Bevallen vind ik niet leuk maar het is wél bijzonder. Mijn kind ziet voor het eerst het levenslicht, hoe adembenemend mooi is dat?

Toen ik de zwangerschapsshoot van Hazel had met Martine was er meteen een klik. Ik schreef ook al over deze shoot en hoe tevreden ik naderhand was. Ze heeft mij in beeld gebracht zoals ik wilde en snapte wat ik wilde. Tevens is Martine zelf moeder van drie kinderen, ze snapte daarin dat je je niet altijd mooi kan voelen met zo’n dikke buik terwijl je dat wel bent. Toen we het hadden over een bevallingsshoot gaf ze aan dit in eerste instantie niet te doen, je staat behoorlijk lang op stand-by en is best lastig zo’n shoot te plannen als je ook een gezin runt en andere opdrachten hebt. Later kreeg ik een berichtje van d’r; ze wilde heel graag mij helpen positief terug te kijken op de bevalling en als ik het zelf ook wilde, dan zou ze met liefde mijn bevalling fotograferen.

Ik heb er toch even over na moeten denken en met Boris moeten overleggen. Een bevallingsshoot is niet heel goedkoop logischerwijs en wilde ik wel echt iemand aanwezig die alles van mij kon zien, letterlijk en figuurlijk? Boris was aanvankelijk ook niet positief tot hij de foto’s van Martine zag. Hij gaf aan het eigenlijk wel heel mooi te vinden en miste foto’s van die momenten met Fos. En tja, het idee dat er nog iemand alles van mij kon zien? Nog een persoon toevoegen aan het lijstje maakte dan ook niet meer uit! Zeker omdat later bleek dat er twee wildvreemde ambulancebroerders ook nog in mijn slaapkamer hebben gestaan, haha.

De bevalling ging weer snel dus Martine was er twintig minuten voordat Hazel ter wereld kwam. Maar die twintig minuten waren het belangrijkste, toen begon het pas écht. Ze heeft nog de mooiste momenten van mij en Boris (ik zat nog net in bad), als team, prachtig vast kunnen leggen en bovenstaande foto is absoluut een van onze favoriete te noemen. Ze was aanwezig maar ze was niet aanwezig, ik merkte haar amper op. Ze liep niet in de weg, hield gepaste afstand en snapte wanneer ze een foto moest maken. Het was fijn om haar in de ruimte te hebben en ik heb er werkelijk geen seconde spijt van, met plezier heb ik de factuur betaald achteraf.

Er zitten ook foto’s tussen die absoluut niet geschikt zijn om te delen, hele rauwe en zeer intieme foto’s. Foto’s van hét moment en ik lag er wat dat betreft net zo bij als Hazel werd geboren; in my birthdays suit, haha. Dat Martine mij zo heeft gezien, dat deert me niet. De momenten die ze prachtig heeft vastgelegd, die tellen. En ze heeft dit zelf ook meegemaakt, er is niks vreemds of raars aan een bevallende vrouw. Ze is ook wel wat gewend wat dat betreft.

Kan ik een fotografe tijdens je bevalling aanraden? Ja, absoluut. Je maakt niet alles heel bewust mee, een fotografe legt vast wat in eerste instantie ogenschijnlijk simpel lijkt. Ze legt momenten vast tussen jou en je partner (of gekozen aanwezige), de momenten van liefde, angst, blijdschap en trots. Ik heb foto’s gezien met momenten die ik was vergeten, momenten waarvan ik niet wist hoe mooie die eigenlijk waren. Maar de rauwe foto’s, de momenten waar ik niet met veel trots op terug kijk, ook die foto’s vind ik juist heel waardevol. Die foto’s vind ik prachtig en ik ben blij dat ze die geschoten heeft. Ik kijk niet met verdriet naar de momenten waarop ik angstig was, maar met trots omdat ik het toch maar weer gedaan heb.

Wat dat betreft raad ik dus ook Martine van Vetportret aan, absoluut. Als Martine het niet had aangeboden voor ons te willen doen dan had ik niet gekozen voor een ander. Mocht je twijfelen over het bedrag; het is het echt waard. Want hoe vaak beval je nou? En elke bevalling is uniek en bijzonder. ‘Had ik maar..’, dat zou toch zonde zijn?

Liefs,

Elise Joanne

Andere foto’s kan je zien bij de geboorteaankondiging, mijn Bevallingsverhaal van Hazel en het verhaal van Boris over de bevalling.