Oh jongens toch; sinds dat ik zwanger ben hoor ik de meest vreemde dingen gezegd worden tegen mij en over mij. Lastig. Het lijkt wel alsof je als vrouw, wanneer je een kindje mag verwachten, publiekelijk domein wordt en iedereen vindt dat hij/zij iets over jou, je groeiende buik en je toekomstig nageslacht mag zeggen. En ik krijg mij toch vreemde dingen te horen! Kijk je mee naar de meest rare, vervelende irritante of onbeschofte?
Ik ben niet de enige die er last van heeft; ik vroeg op Twitter en Facebook wat sommige van jullie te horen hebben moeten krijgen toen zij zwanger waren en daar werd massaal op gereageerd. In de afbeeldingen tussendoor zie je enkele opmerkingen. En die zijn niet mis.. Bedankt voor de input dames!
Enkele van mijn opmerkingen zijn nog gekscherend, maar er zitten exemplaren bij, die ik aangeleverd heb gekregen, waar je mond van openvalt.
♥In de middag een dutje doen? Serieus? Ben je lui ofzo? Ik iritteer mij er aan dat zwangere vrouwen zich dit soort dingen aanwennen; nergens voor nodig. Je gaat toch niet zomaar slapen terwijl er werk te doen is?
Bijna letterlijk een quote van een oud-collega. Mijn reactie? Totale verbazing in een jasje van shock en stilte, afgerond met een open mond. Hoe kan je dit zeggen tegen een zwangere vrouw in haar eerste – doodvermoeiende – trimester? Alsof je jezelf als zwangere vrouw maar verwent en aanwent om dutjes te doen, gewoon omdat het kan. Alsof ik het leuk vond om mij constant moe te voelen en eigenlijk te moeten slapen anders kwam er niks uit mijn vingers de rest van de dag. Nou nee! Nog steeds begrijp ik niet hoe ze dit over haar lippen kon krijgen.
♥Moet je alweer plassen?
Ja. Dus? Alsof ik het leuk vind. Iedereen weet dat de meeste zwangere vrouwen wat meer plassen dan anderen maar moet je dan nou écht constant bevestigen elke keer dat ik mijzelf ophijs om weer verlichting te vinden?
♥Heb je nou niet al genoeg kinderkleertjes gekocht? Ik vind het een beetje overdreven.
Dan vind jij dat lekker, heb ik vrij weinig mee te maken. Kan jij in mijn portemonnee kijken? Nee. Is mijn kind jouw kind? Nee. Mag ik zelf bepalen of mijn kind een grotere garderobe heeft dan Maxima? Ja. Kijk, dat de een meer koopt dan de ander, en wellicht ook vindt dat een andere moeder meer koopt dan zij zelf; tja, dat kan je vinden. Wellicht is het zelfs feitelijk zo. Maar waarom is dat erg? Waarom moet daar wat van gezegd worden? Waarom moet daar een oordeel over gegeven worden? Snap. Ik. Niet.
♥Er gaat wel veel veranderen he, heb je daar eigenlijk al over nagedacht?
Je meent het?! Zou er écht iets gaan veranderen? Oef.. nee, totaal niet over nagedacht. Wij dachten oprecht dat er niks zou gaan veranderen. Eigenlijk hebben wij geen behoefte aan verandering, vandaar dat wij een kindje willen krijgen. Zo kan alles hetzelfde blijven.
Sommige opmerkingen zijn niet onbeschoft of ergerlijk, sommige zijn simpelweg dom.
♥Verf je je haar? Nú mee ophouden. Lak je je nagels? Bevat schadelijke stoffen, weet je dat wel? Haarspray mag je ook niet meer gebruiken, onverantwoord om te doen. Je doet wel vaak lippenstift op, daar krijg je giftige stoffen van binnen wat je kind je niet in dank af gaat nemen.
Oef.. Laten we niet zo met elkaar bemoeien. Dit zijn voorbeelden van ongevraagde adviezen. Ga er maar vanuit dat de meeste vrouwen dit soort dingen vast wel ergens hebben gelezen en dat het niet aan jou is om nog eens te benadrukken wat wel of niet mag. En daarnaast; laat een vrouw dat voor haar zelf beslissen. Ik verf mijn haar niet want dat is voor mij niet nodig, de buurvrouw doet het gewoon wel elke 8 weken en een vriendin vind het niet prettig dus laat het totdat ze bevalt. Nagellak vermeed ik in het begin totdat de verloskundige dat hoorde en streng vertelde dat ik echt weer lekker aan het lakken moest slaan. Want, je kan ook overdrijven. En ik geef d’r nu groot gelijk. Dit zijn van dit dingen.. tja.. of ze zijn te klein om je druk over te maken, of als zwangere vrouw moet je lekker zelf bepalen wat je doet.
♥Klein buikje; je eet toch wel genoeg he? Je doet toch niet expres weinig eten omdat je je figuurtje niet kwijt wil?! of de andere kant; ZO! Dat is een buik! Je geniet wel lekker van dat voor twee eten he?
STOP! Nee, gewoon niet. Allemachtig.. Hoe kan je dit denken, laat staan zeggen?!
♥Zijn je borsten al flink gegroeid?
Sorry, je stotterde; WAT vroeg je mij zojuist?
♥Jij eet wel veel he?
Als je nu niet je mond houdt eet ik jou op.
♥Gepland?
Ook al bedoel je het niet zo; dit is de meest onfatsoenlijke, brutale en meest verschrikkelijke vraag die je kan stellen! ECHT. Dat jíj je het niet kan voorstellen dat ik graag een kindje wil, dat mijn man graag een kindje wil, dat wij midden twintig zijn er er ‘klaar’ voor zijn, wil niet zeggen dat het ongepland is. Hou op te refereren vanuit je eigen kader en kijk verder dan dat je neus lang is.
Zo. Frustratie uit.
Kijk, wanneer er om advies gevraagd wordt óf wanneer advies op zijn plek is, is dat zeker welkom. Maar vaak ook gewoon niet. Zelfs goedbedoeld advies kan soms gewoonweg niet welkom zijn. Lastig vind ik dat soort situaties. Vooral vrouwen van een bepaalde generatie of vrouwen die in korte tijd meerdere keren moeder zijn geworden zijn geliefd adviesgevers. Maar, omdat het soms van personen komt die van je houden knik je lief ja en ga je alsnog lekker je eigen weg. En soms sla je het advies op want het is enorm bruikbaar. Dit zijn voorbeelden van opmerkingen die echt eigenlijk niet door de beugel kunnen, volgens mij kunnen jullie dat beamen! Gelukkig heb ik (nog..) geen bizar kwetsende opmerkingen hoeven ervaren zoals enkele dames in de tweets aangaven.
Ik ben héél benieuwd; welke dingen heb jij te horen moeten krijgen als zwangere die niet bepaald heel onfatsoenlijk waren?
Liefs,
Elise Joanne
Nu al zwaar (20 weken was ik) je moet nog 20 weken…dat was een collega..
Ja geniet maar van je rust nu want straks, ik kies bewustvvoor een kind en het us geen moetje…
En nog veel die hier ook staan…
Leuk artikel
Xx
Uuhhh zo pijnlijk waar allemaal. Ik ben 21 mijn man 27 wij verwachten ons eerste kindje. Maar ik zit nog op school. Soms zijn het niet de woorden maar de blikken die pijn doen. en dat je weet wat ze denken oohh die zit nog op school en is zwanger. Zal wel geen partner hebben en het zal wel niet gepland zijn. Terwijl wij er heel bewust zwanger zijn geworden. En we volop genieten.?
Jeetje wat een bizarre dingen zeggen mensen zeg. Echt heel erg onbeschoft!
Helaas heel herkenbaar. Was het gepland? Was het snel raak? Ben je al veel aangekomen? Ben je niet bang dat je je figuur gaat verliezen, wel genoeg eten, niet zoveel eten, eten voor twee, eten voor twee is onzin, wat ben je al dik, wat ben je nog dun, wat ben je al opgezet, veel vocht? Dat mag je niet eten als je zwanger bent, is het een jongen of een meisje? ( wildvreemde) gaaaaa zo maar door
Inderdaad de bovenstaande dingen! Het ergste vond ik dat iedereen ineens dacht recht te hebben om aan je buik te zitten, zelfs vreemden die gewoon aan je buik gingen zitten!
Nou idd, daar erger ik me ook kapot aan!
Ik deed het terug 😛
zo ja inderdaad. heel irritant
Wauw, wat zijn mensen toch onbeschoft, ergens heb ik hier ook wel erg om moeten lachen!
Ik ben morgen 27 weken zwanger en heb eigenlijk geen rare of vervelende opmerkingen gehad! Wel kon ik op een gegeven moment de zin: Het hoort erbij… Niet meer aanhoren!
Van week 5 t/m 17 was ik dagelijks misselijk en gaf ik bijna iedere dag over. Ik voelde me zo slap als een vaatdoek en iedereen riep dat het met 12 weken wel over zou zijn en dat het erbij hoorde. Natuurlijk weet ik dat het erbij hoort, maar mag ik me misschien even heel ellendig voelen!
Daarna ging het 1,5 week beter en toen begon het probleem met mijn bekken en rug. Wederom de opmerkingen: Het hoort erbij..
Nee.. Na het iedere dag te horen ben ik wel klaar met dat zinnetje!
Zucht.. sommige mensen.. Nouja lekker niks van aantrekken zou ik zeggen.
Wauw er staan dingen tussen waar inderdaad mijn mond van open valt! Mijn god, echt bizar!
Ik heb echt zitten lachen om alle domme dingen die mensen blijkbaar uitkramen naar zwangere dames! Hoe kan je dit soort dingen zeggen?! Gelukkig weet je zelf als zwangere beter en ik hoop dat je ondanks dit soort opmerkingen lekker blijft genieten van jullie Pinda
Ik en mijn schoonzusje zijn allebei zwanger, zij is 12 weken verder dan ik. Een nicht van mij maakte zo’n enorme domme opmerking: zo ik zag ** fietsen, die is dik geworden he, wat eet ze allemaal wel niet? Ik zei uhhh zoveel eet ze niet, ze is zwanger dus natuurlijk wordt ze dan dikker :S Zulke domme opmerkingen begrijp ik écht niet. Gelukkig heb ik zelf nog geen rare opmerkingen gekregen maar dat zal vast nog wel komen haha.
De hele dag moeten overgeven (4-17 weken) en moe. Als je dan even ging liggen constant horen ‘het is geen ziekte’. Natuurlijk is het geen ziekte, maar fit voelt wel anders!
En mensen die constant over je eten beginnen, eet je wel genoeg, eet je wel gezond, je moet niet zoveel eten.
Je moet niet zoveel kopen. Je kan je geld wel beter gebruiken. Wat is er beter dan je geld investeren in je kindje?
En nog wat aparte opmerkingen:
Is het gepland? Ik zou echt nog geen kind willen op jou leeftijd! Je kan nooit meer uit. Je zit voor altijd aan je vriend vast.
Ik ben 33 wkn zwanger en nog dagelijks beroerd, om soms gek van te worden….’het is geen ziekte’ zeiden ze op me werk weleens grrrr zeg je toch niet. Je kunt het maar hebben 🙁
Wow, ben zelf niet zwanger maar kan me nu ook soms al irriteren aan het geroddel achter ruggen van (zwangere) vrouwen om. Over of iemand wel of geen kinderen zou moeten krijgen, of ze het wel aankunnen, of ze niet te jong/te oud zijn. Sommige mensen..
En het vervelende is… Die mensen hebben het niet eens door, dat ze vreemde opmerkingen maken!
Hoewel ik sommige opmerkingen niet heel raar vind: als een vreemde aan mij vraagt wat het wordt, dan vind ik dat nieuwsgierigheid en san geef ik graag antwoord. Maar de opmerkingen als: nu moeten we nog afwachten of t blijft zitten! Vond ik erg kwetsend. Ik vertel leuk nieuws, en dan kom je daar mee? Au!
Of nóg erger! Wat nou als die opmerking waarheid was geworden en ik had inderdaad een miskraam gehad? Pff…
Jeetje, nu ben ik zelf vrijgezel en heb nog geen partner gehad in mijn leven. Maar ik denk dat ik mij wel kan voorstellen hoe vreselijk veel pijn sommige mensen hebben gevoeld, als een steek in hun hart. Ik vind het ronduit beschamend wat er gezegd is tegen sommige mensen die jouw vraag hebben beantwoord op Social Media. Echt een bizarre wereld. Onbeschoft ook echt. Jeetje.
Ik zou zeggen: als jij deze opmerkingen krijgt dan moet je ze maar niet door proberen te laten dringen en vooral genieten van pinda.
Ik ben geschockeerd van de opmerkingen.
Oh my, wat een vragen en opmerkingen zeg. Ik zou me kapot irriteren haha!
Heerlijk jou eerlijkheid meid! Daarom keer ik iedere keer terug op je site! ♡ en oja je bent prachtig zwanger!
Jeetje wat een nare vragen en opmerkingen zeg! Ik kan dit ook echt niet uitstaan. Ik snap zulke mensen niet…why?!?
Ik kan niet zeggen dat ik veel van deze opmerkingen herken, gelukkig. Wel is er ooit iemand stil gaan staan om mij te bekijken toen ik met mijn man boodschappen aan het doen was. Ik was een dikke zwangere vrouw. Ik had voor deze zwangerschap een miskraam gehad en de opmerking die ik kreeg na die miskraam doet nu nog pijn. “Wees maar blij, anders had je een ongelukkig kindje gehad”!! Ik wens jullie nog heel veel plezier tijdens je zwangerschap. En laat die betweters maar lekker schuiven.
Oef… Dat is wel een hele nare opmerking.. Emotioneel werkt het simpelweg niet zo.
Onvoorstelbaar, wat een lef hebben sommige mensen! Ik vind in vergelijking met de rest van de opmerkingen mijn “is het wel gepland?” vraag nogal mild ;-).
Hahaha, fantastisch artikel! Bij mij vielen de opmerkingen gelukkig wel mee. Iedereen vond dat ik ‘mooi zwanger was’ 😉
Ongelooflijk zeg, worden dit soort dingen echt gevraagd en gezegd? Wat ontzettend onbeschoft!
Hoi iedereen…
Ik ben een alleenstaande moeder van 2 jonge kids. Helaas is dit niet gepland, maar noodzakelijk…
Toen ik wegging bij mn ex was ik net 16 weken zwanger. Ze vroeg mij of ik het wel wilde weghalen omdat het NU nog kan.. te zot voor woorden.. het gekke is dat ik wel met het idee heb gespeeld, maar heb het niet doorgezet omdat ik al een heel “mensje” in mij had.
Ik kon dat niet over mijn hart krijgen… ik ben net zo verzot op mn zoon als op mn dochter.. beiden zitten in mn hart voor altijd.
Zwanger is zijn is leuk, maar de periode die erna komt is nog leuker!! 😀 😛
Jemig, dat vind ik echt erg….hoe halen mensen het zich in hun hoofd om zoiets te zeggen?
Zo herkenbaar ik was heel jong zwanger (18/19) heb heel wat mee gemaakt haha leuk dat mijn reactie er ook bij staat 🙂 x
Oh-oh-oh…wat erg! Trek jullie je er allemaal maar helemaal niks van aan alsjeblieft! Wat kunnen mensen toch nare dingen zeggen…Succes met je zwangerschap Elise Joanne! xxx
Een oud-klasgenootje was zwanger zag ik op Instagram, Ik las overal dat het “onbeschoft” is om te vragen of het gepland is, maar ik vroeg het alsnog en zij vond het geen onbeschofte vraag! Ze vertelde hoe lang ze al aan het proberen waren en hoe snel het is gegaan, etc. Ik denk dat het vooral ligt aan de toon van het gesprek en de relatie.
Tja, je ziet aan de comments en de tweets dat het je niet vaak in dank zal worden afgenomen. :). Maar fijn dat je met haar een goed gesprek hebt gehad! Zelfs al is de toon vriendelijk dan vind ik het persoonlijk in ieder geval nog steeds geen fijne vraag.
Ik ben er iedere keer weer verbaasd over hoe mensen op zwangere vrouwen reageren, maar ook hoe mensen over het algemeen reageren als het hebben/krijgen van kinderen ter sprake komt. Ik ben 42 en bewust kinderloos: nooit de behoefte gehad om te proberen kinderen te krijgen. Hoe vaak ik wel niet hoor (als mensen weten hoe oud ik ben): waarom hebben jullie geen kinderen? Omdat ik bewust kinderloos ben, erger ik me alleen maar (omdat ik vind dat iedere vrouw zelf daarover moet beslissen en het een ander geen donder aan gaat), maar hoe moet zo’n vraag zijn voor vrouwen die een kinderwens hebben en ze niet kunnen krijgen? Aangezien ik vaak een stuk jonger geschat wordt dan ik ben, krijg ik ook nog steeds regelmatig te horen als kinderen ter sprake komen en ik zeg dat ik geen kinderen wil: ‘ach, over een paar jaar misschien wel’. Alsof iemand pas vrouw is als ze kinderen heeft! En ook de opmerking: ‘denk je niet dat je er spijt van krijgt geen kinderen te hebben als er later niemand is die je komt opzoeken in het bejaardenhuis’?. Een nichtje van mij is zwanger, haar jongere zus kan geen kinderen krijgen, omdat ze geboren is zonder baarmoeder. Hoe vaak zij van vage kennissen niet de opmerking krijgt: ‘en jij bent de volgende die aan de beurt is’? Erg pijnlijk voor haar en bovendien moet je altijd maar afwachten of en wanneer je zwanger wordt. Verder nog: mijn moeder die regelmatig de vraag krijgt: Vind je het niet erg dat je nog geen oma bent? Alsof zij mij en mijn schoonzus kan verplichten zwanger te worden! Het gekke is: het zijn altijd vrouwen die die idiote en soms pijnlijke vragen stellen, ik heb ze nog nooit van mannen gehad. Iedere vrouw vindt toch dat ze zelf een keus kunnen maken of ze willen proberen zwanger te worden of niet en dat ze zelf het recht hebben op privacy? Laat mensen in hun waarde en respecteer individuele keuzes en stel geen vragen die je zelf ook niet prettig vind om te krijgen, hoe moeilijk is dat?
Jij moest even je ei kwijt volgens mij! En dat mag :). Want ik snap je; ook andersom kan je ontzettend vervelende vragen krijgen en ik vind het spijtig voor je dat je dat moet aanhoren, alsmede je familieleden. Misschien is dat hetgeen waar ik mij toch nog het meeste over verbaas; de bemoeienis. Al zou je al iets denken, waarom zou je het zeggen? Iemand lastig vallen met jouw opdringerige vragen kan je ook laten. Bedankt voor je comment!
Daarom ook, die bemoeizucht altijd…..vooral van andere vrouwen, heel irritant. Lijkt wel of je het nooit goed doet, bewust moeder of bewust niet, te oud zwanger, te jong zwanger….Wat maakt het allemaal uit? Meestal heeft iemand er echt wel over nagedacht; een volwassene is normaal gesproken prima in staat haar eigen keuzes te maken en als voor jou die reden niet duidelijk is, kan het zijn dat die persoon dat voor zichzelf wil houden of er gewoon anders over denkt. Iedereen staat alleen in zijn eigen schoenen en kan en mag niet zomaar oordelen over een ander.
Wauw wat zijn mensen soms toch vreselijk onbeschoft. Houd mijn hart vast als ik ooit zwanger raak 😉 Al ben ik totaal niet op mijn mondje gevallen. Ben net 30 geworden maar hier vaak de Vraag gehad na one bruiloft in 2014 wanneer we aan kinderen gingen beginnen..niet leuk om elke x te horen, helemaal niet in mijn geval gezien ik ook aan het werken ben om uit een langdurige depressie te komen. Zou consequenties kunnen hebben tijdens de zwangerschap Etc, ben er wel bewust dus mee bezig 🙂 ach wie weet over een paar jaartjes?
Wauw, wat zijn mensen toch onbeschoft!! Grrrr! Hier gaat mijn zwangere bloed van koken.
Het enige dat ik tot nu toe heb gehoord (ben nu 16 weken zwanger) is: je begint al een klein dikzakje te worden hè? (NIKS van waar, mijn buik begint net te groeien, en al was ie wel dikker: so what?!)
Ook gehoord van een familielid notabene toen ik verlekkerd verzuchtte: hè, mag ik die worst ook al niet meer eten? “tja, dan had je er maar niet aan moeten beginnen!” Grrrr!
Wel een heerlijk artikel om te lezen 🙂 *schakelt weer terug naar zenn-modus*
Je bent al zo jong, weet je wel dat je uw hele toekomst opzij legt. Je kan nog studeren en werken. Of je zou beter eerst werken dan heeft je kind toch tenminste een toekomst.
Bah wat vreselijk al die reacties!!
Haha, eigenlijk vond ik de opmerking ‘was het gepland?’ geen probleem. Bij ons was het gepland, maar ik was meteen zwanger, en dat hadden we niet echt verwacht (was 31 jaar!), dus ik snapte wel dat mensen die dicht bij ons stonden wat verrast waren. Waren we zelf ook! Ik heb het zelf ook wel eens aan bekenden gevraagd haha, toen ik hoorde hoe erg mensen het over het algemeen vinden dacht ik wel: Oeps…
Opmerkingen die ik heel irritant vond:
1. Ik was net werkloos toen ik zwanger bleek, en eigenlijk vond ik dat ook wel ok. De eerste weken was ik doodziek en zeiden mensen: ‘Wat fijn dat je nu niet werkt en het er van kan nemen, he!’ Van nemen? Soms was uit bed naar de bank strompelen al een opgave!
Verder valt het mee, maar ik heb 1 vriendin die continue opmerkingen maakt die me woest maken. Even een greep uit de laatste maanden:
1. Ga je thuis bevallen? Schaam je je dan niet naar de buren als je alles bij elkaar schreeuwt?
2. De kraamzorg mag dan wel opruimen, maar wat ga je doen met bloed op de muren enzo? Kun je weer opnieuw witten!
3. Last van brandend maagzuur? Nu al? Dan staat je nog wat te wachten!
4. Denk je dat je een meisje krijgt? Nou, ik ben blij met een jongen… Meisjes zijn veel moeilijker en pittiger, ik zou als ik jou was hopen op een jongen! (Ik krijg een meisje!)
5. Wil je dat als luiertas? *sarcastische lach* Mooi hoor, maar lekker onhandig!
6. Ik: ‘Jeetje, wat zijn die kinderwagens duur!’ Zij: ‘Wacht maar wat er allemaal nog komen gaat! Alles is ontzettend duur, weet waar je aan begonnen bent!’
7. Ik: ‘Ik kan altijd nog besluiten om naar het ziekenhuis te gaan als het me echt tegenvalt, de verloskundige rijdt nog tot 8 cm ontsluiting’.
Zij: ‘Je krijgt bij 8 cm echt geen ruggeprik meer!!’
Dat wil ik ook helemaal niet, ik ben doodsbang voor prikken!
8. Ik kan bij 24 weken zwanger al amper lopen ivm m’n bekken en had daarnaast ook nog nierstuwing. En die nierstuwing deed echt heel veel pijn!! De opmerking: ‘Tsja… Die pijntjes horen erbij, zal nog wel erger worden!’
9. Ben je nog maar 2 kilo aangekomen bij 20 weken? Dat zegt niets, aan het einde kun je nog superveel aankomen!
En zo kan ik serieus nog wel even doorgaan… Geen idee of ze het goed bedoelt, me wil voorbereiden op het ergste, of dat ze zelf niet lekker in haar vel zit, maar ik vind het irritant.
O, en dan nog een laatste: tweedehands kleertjes. Superlief! Maar 3 verhuisdozen vol verwassen kleertjes, jongens en meisjes, die midden in m’n toch al te kleine huis worden gezet, en die ik ‘weg mag doen als ik er niets aan heb’, is toch iets teveel van het goede… 😉 Ondankbaar he?
Opmerkingen waar ik trouwens wel om moest lachen:
Er lopen 2 ‘stoere’ jongens voorbij. De ene: ‘Zo dame, mooie benen!’ De ander: ‘Sst man, kan je niet maken, ze is zwanger!’
Dan kan ik toch wel mooie benen hebben? 😉
En ik rende een keer voor de tram. Een oudere vrouw, met zwaar Surinaams accent: ‘Meisje, jij mag helemaal niet rennen in jouw toestand! Dat is niet goed voor de baby!’
Sorry mevrouw.. Sorry baby!
Sommige dingen kunnen echt niet!!
*Zwanger van de eerste*
Wanneer gaan jullie voor de tweede?
*Zwanger van de tweede en maar 2 kilo aangekomen*
Wat zie jij er pafferig uit! Zou je niet eens gezond gaan eten? Euh, ik ben 8,5 maand zwanger, wat is jouw excuus?
*Zwanger van de derde*
Maar je hebt er al een van elk smaakje, waarom wil je er dan nog een?
*Zwanger van de vierde*
Nou, als ik zo’n ongelukje had zou ik het dus gewoon weg laten halen.
Dus…
????? ongelooflijk waar mensen die onbeschoftheid vandaag halen!
Ik vind het eerder heel vervelend dat mensen maar denken te pas en te onpas aan je buik te mogen zitten zelfs wildvreemde in de supermarkt rot op ga weg!!!!
Het is voor mij voorlopig nog niet aan de orde, maar wat een opmerkingen zeg! Hoe komen mensen er toch op…
Het is echt onbeschoft hoe mensen reageren op wel of niet zwanger zijn. Ook als je een bepaalde leeftijd bereikt, vindt iedereen het volstrekt te rechtvaardigen je te vragen wáárom je geen kinderen hebt, want “zonder kinderen ben je niet compleet en kinderen zijn het mooiste wat een mens kan overkomen en mensen die geen kinderen hebben zijn egoïstisch en blijven als ze oud zijn helemaal alleen over” . Alsof je niet deugt als mens als je geen kinderen hebt en daarbij zonder zich ook maar voor 1 millimeter te realiseren dat daar wellicht een heel pijnlijke oorzaak voor is, waar je maar even mee moet dealen en alsof je ook nog verantwoording af moet leggen over het hoe en waarom. Het zou fijn zijn als mensen elkaar wat meer zouden steunen, respecteren en accepteren, zonder al die oordelen en bemoeizucht. Super van je dat je hier een blogpost aan besteedt! En dames laat jullie niet kisten door alle domme opmerkingen. Het is jullie lijf en jullie leven, daar heeft niemand anders iets mee te maken! X
Sommigen permiteren zich echt alles he. Vreselijk
Zo onbeschoft allemaal, wat grof gewoon. Als iedereen zich lekker met zichzelf moeit, is het probleem meteen opgelost. Ik heb nog nooit zo’n dingen gedacht als ik een zwangere vrouw zie, juist leuk.
xx
‘Weet je wel zeker dat het zijn kind is’, ‘heb je nu al weer een ander dan’. Dat zijn dingen die me echt geraakt hebben. Na 1 maand zwangerschap was mijn vriend vermoord, 2 maanden later vertelde ik pas dat ik zwanger was. Uiteraard is mijn zoontje gewoon van hem. Heb geen ander maar wel een prachtig zoontje die exact lijkt op zijn vader. En ik laat dat maar al te graag aan die mensen zien op Facebook 😉
Zo, dat is niet eens meer onbeleefd, dat gaat ver over de grenzen van het fatsoenlijke! Wat zeg je als je zoiets hoort?
Vreselijk irritant soms he.. De opmerking ‘ weet je zeker dat het er één is?’ Kan ik echt niet meer horen.
Hoelang moet je nog? Jeetje je bent zo dik en je moet nog .. Weken!!
Je houdt wel vocht vast he? Ja ik zie het aan je handen. Net als oma.
Thanks?? Het was mij niet echt opgevallen dat m’n handen zo dik waren, maar nu let ik er op.
Ik vind vooral de vragen en opmerkingen over dik zijn lastig. Ik ben 31 weken zwanger, dat kun je goed zien ja. Volgens mij hoort dat zo 😉
Oja en bizar dat iedereen zomaar aan je vraagt hoeveel je weegt en hoeveel je bent aangekomen. Ga toch weg buuf van m’n ouders, dat gaat je niks aan!
Ik heb drie geweldige kinderen en bij alle drie de zwangerschappen heb ik wel negatieve dingen te horen gekregen…
Ik kreeg te horen :
“Jeetje nu al een tweede?” “Zo jij ligt ook niet stil, het is je derde al!” “Word het nu niet eens tijd dat je gaat nadenken over een spiraal als je bent bevallen straks?” Dit soort dingen hebben me bijna de kop gekost toen.. Ik ben heel jong (24 nu!) en heb drie kinderen en tegenwoordig is dat blijkbaar vreemd.. ik wilde altijd al een groot gezin op jonge leeftijd, en het liefste snel achter elkaar zodat ze met elkaar konden opgroeien.. mijn wens is vervuld, en ik trek me er nu nog weinig van aan! Mijn oudste dochtertje Lieke is nu 3,5 en mijn middelste zoontje Jayden is nu 1,5 jaar en mijn jongste zoontje Quinten is nu 3 maandjes oud!
Ik ben zelf nu 25 en kan geen kinderen krijgen in verband de vele operaties die ik vroeger gehad heb en de daarbij komende verklevingen. Ook is mijn cyclus absoluut niet goed en voel ik nog vaak pijn (buik) moe en misselijk. Ik krijg ook regelmatig de vraag of ik kinderen wil , ik weet dat het ivf woord. Ben er zelfs mee begonnen maar gestopt omdat iedereen klaagde dat ik eerst een baan zou moeten hebben dat zou het kind ter goede komen ofzo. Helaas kan ik gewoon niet werken hoeft eigenlijk ook niet mijn vriend zou ons 3 best kunnen onderhouden ik zou het juist fijn vinden ook als ik thuis kon zijn voor ons kind maar nee ik ben geen goede moeder want heb geen baan en mis daardoor structuur.
Wat denken mensen toch, he? Het is toch jouw leven, jouw keuzes! Het traject wat je in gaat is al heftig genoeg. Dan is het toch alleen maar fijn dat je vriend genoeg verdient voor jullie 3-en en jij de tijd kan nemen? Ik ben nu ruim 25 weken zwanger en heb ook geen werk. In januari werd m’n contract niet verlengd, dat wist ik al ruim van te voren ivm reoganisatie. Toen zijn mijn vriend en ik gaan reizen voor 3 maanden. We kwamen terug en ik was meteen zwanger. De eerste maanden was ik doodziek, en alleen maar blij dat ik niet werkte! Daarnaast heb ik altijd het ideaal gehad om thuis te zijn bij de kinderen. Voor ons geldt dat of ik thuis blijf en mijn vriend werkt, of dat we op den duur allebei 3 dagen gaan werken, maar ik wil echt niet dat mijn baby naar de crèche gaat. Iedereen moet het voor zichzelf weten, maar ik voel me er niet goed bij om voor een kindje te kiezen en het dan 3 of 4 dagen per week weg te brengen… En daar is iedereen verschillend in toch!
Dus trek je niets aan van al het commentaar. Het is iets privé tussen jou en je vriend. En als jullie voor een kindje willen gaan, baan of geen baan, gewoon doen!
Heel erg bedankt voor je reactie dat helpt enorm. Inderdaad ik wil ook graag zelf mijn kinderen groot brengen en dit niet door andere laten doen. Ik hoop dat ik ooit een kleintje in mijn armen kan sluiten. Erg veel succes met jou zwangerschap , het lijkt me geweldig zo’n kleintje wat in je buik groeit ik wens alle zwangere dames hier het beste toe
Vreselijk dit soort opmerkingen. Zelf ben ik nu 26 weken zwanger en heb nog niet heel veel last van rare opmerkingen. Wel oordelen mensen al heel snel. Zelf denken wij er aan om het misschien bij 1 kindje te houden. Als je dat zegt krijg je ook de raarste opmerkingen.
Wat irritant allemaal ja. Ik ben nu 13 weken zwanger waarvan ik me gewoon weken vies heb gevoeld alleen maar door opmerkingen die je krijgt. Letterlijk. Oh hebben jullie je verne*kt. Oh je hebt je zeker verne*kt. Och heb je de zwanger gene*kt ja? En dan niet even feliciteren. Ofzo. We zijn bijna 10 maanden samen en alles klopt gewoon eindelijk. We zijn 28 en 29 jaar. Mooie leeftijd en willen graag een kleine in ons leven. Ook heb ik een paar keer gehoord. Was het wel gepland of? Ik irriteer me daar ZO erg aan. En voelde me snel vies alsof ik iets gedaan had wat verschrikkelijk is is andermans ogen. Nog heb ik daar last van. Door dit soort opmerkingen is genieten af en toe echt moeilijk. Of dat je net verteld dat je zwanger bent..6 wken was ik toen. Ooh ja ik zwi dat toen en toen al tegen die en die. Ze heeft een buik en draagt soms wijde kleding. Vond ik al zo verdacht…en bedankt…dat is me eigen spekbuik en joh!tis winter…truien…wijd…sorry hoor. En paar weekjes later dat alleen de darmen nog wat opgezet zijn door hormonen. Ohhh ja je groeit goed. Je ziet het al goed hoor. Dat zal wel een tweeling zijn…toen schoot het er ook zo uit bij mij dat ik als antwoord gaf. Nee dat is me eigen dikke pens. (Woog 66 kilo met van mezelf beetje buik waar ik altijs al onzer over was. Nu je vaak dit hoort krijg je alleen maar het idee…zie je wel dat mijn zelfbeeld klopt en dat ik dik ben) tegen de 8wken kreeg ik iets met evenwichtsorgaan waardoor ik 1.5 maand heel duizelig ben geweest en niet kon werken, fietsen was te gevaarlijk. Wat hoor je dan. Je bent geen invalide hoor je bent alleen maar zwanger. En och. Nachtje goed slapen en tis weg. Of juist dat mensen je zowat verbieden toen ik nog niet duizelig was om ook maar zowat te bewegen. Mocht niks meer. Mocht niet lopen fietsen bukken niks. Helemaal gek werd ik. En nog een mooie…als ze je ineens drachtig gaan noemen. BEN GEEN KOE!!! Of dat ze aankomen met nu is je leven voorbij. Straks kun je nergens meer heen. Je kan niks meer. Ja wacht maar straks heb je ook zo een irritant krijs kind( niet huilen maar met spelen enzo, na mijn mening heeft dat nog qltijd met opvoeding te maken) Of dat je meld zwanger te zijn. En meteen krijgt…oh wat vind die en die ervan….kan mij schelen wat die ervan vind. Wees eens blij voor ons misschien.
En de laatste. Zusje had een miskraam gehad en daardoor mocht ik niet zwanger raken tot dat zij eraan toe was. Half jaar later wouden we het toch proberen want je weet nooit hoelang het kan duren. Na 1 maand was het meteen raak. Toen ze erachter kwam was ik te walgelijk voor woorden en nog meer. 3 dagen later meld ze dat ze ook zwanger is. Ik feliciteer haar vraag hoe het is. Dag erna kreeg ik de wind van voren ik had wel wat blijer mogen doen. Ok nog een grappige. Goh vraag me toch de laatste tijd vaak af waarom er zoveel kinderen geboren worden. Ik vroeg. Oh ken je er veel dan…..nee bedoel over de hele wereld. Hahaha wat moet je daarna op antwoorden.
Zo die frustratie is er ook een keer uit. Dat was lekker 😡
Ik vind het jammer dat wij zwangere vrouwen idd soms behandeld worden alsof we dom zijn en niet weten wat we doen
Gelukkig ben ik dus niet alleen en is het dus eigenlijk een feit dat mensen om ons heen gewoon zo raar kunnen doen als ze weten dat je zwanger bent.
In mijn zwangerschap (ik was 39) zijn er 3 dingen gezegd die ik echt niet vond kunnen. 1: Mijn huisarts zei: je bent wel oud! 2: diezelfde huisarts zei toen ik koos voor een vruchtwaterpunctie: “als je een vruchtwaterpunctie doet en het kind is niet gezond, dan kan je het beter weg laten halen, anders doe je geen vruchtwaterpunctie” (heb overigens een andere huisarts ondertussen want deze meneer had een verkeerd beroep gekozen). 3: Ik at samen met mijn partner een kroketje wat we wel eens deden als we in de stad waren. Zegt een meneer doodleuk: “ja vooral zo doorvreten, alsof je al niet “vet” genoeg bent”. Was toen op het eind van de zwangerschap en in mijn hele zwangerschap een keurige 14 kilo aangekomen.
Ben evengoed happy zwanger geweest en een fantastische jongen op de wereld gezet.
Vreselijk vond ik het dat mensen (hier vooral schoonfamilie) dachten dat het leuk was en kon om mij constant dik te noemen of hier constant ‘grapjes’ over mochten maken.. helaas snapte manlief mijn probleem hierin niet en bleef zijn familie verdedigen
– ze is zwanger, niet ziek!! (Achter je rug om)
– En?? Ga je het weg laten halen? *wanneer een van je collega’s die van je ongeplande (jawel) zwangerschap afweten opmerkt dat je eerder vertrekt van je werk – nee, ik ga naar de verloskundige idioot.
En waar ik nog de grootste hekel aan heb:
“Je gaat haar kamertje toch niet roze maken hè? Je gaat toch geen prinsesje van haar maken, toch? Je moet haar niet te veel roze aan gaan doen en ook geen spijkerbroeken, tule rokjes of hoofdbandjes, dat is toch helemaal niet comfortabel voor een baby.
Wil je me misschien ook alvast advies geven over welk maandverband ik haar wel of niet moet kopen?
Ik vind het nog steeds apart dat je inderdaad de meest brutale vragen krijgt als je zwanger bent, de ‘naarste’ vond ik toch wel de vraag of het gepland was. En de irritantste ‘er gaat zoveel veranderen, geniet ervan nu ze er nog niet is’, euh ja er gaat veel veranderen alsof ik daar niet stil bij heb gestaan voor ik eraan begon, oh en ik kan niet wachten tot ze er is! Olivia is nu 4 maanden en is een vrolijke en makkelijke baby ik geniet volop van haar.
Ik heb best veel gereisd en wil mijn kids zeker ook veel van de wereld laten zien maar de meest gebruikelijke opmerking blijkt:
‘zo dat reizen is nu wel over’
‘als je kind zich er niks van kan herinneren dan heb je er toch niks aan (alsof een kind zich wel de camping in Frankrijk herinnert..)’
of ‘nou dan hoef ik niet bij je in het vliegtuig te zitten, kinderen maken teveel lawaai’
Het reizen zal anders worden, daar ben ik me van bewust maar ik wil mijn kinderen zeker de wereld buiten Europa laten zien!
Tijdens zwangerschap
Hoeveel kilo ben je al aangekomen?
Jeetje je krijgt gewoon n dikke
kont!
Hey fatty!
Zoooo nou jij hoeft zeker niet lang meer
Maar Na de zwangerschap kunnen ze er ook wat van hoor!
Man: geef je borstvoeding? Ja hoezo? Kan ik zien.
Hoeveel kilo was je nou aangekomen?
Zit je alweer op je oude gewicht?
Man: was je nog uitgescheurd bij de bevalling?
Wanneer ga je stoppen met borstvoeding
Vaak zijn t mensen die zelf ook ooit zwanger zijn geweest ik heb me er groen, geel, blauw aan geïrriteerd.
Zo je moet zeker al bijna bevallen he. Of hoever ben je.. Huh 25weken zooo dan ben je zwaar zeg! (wild vreemde)
Ha DIKTROM ?
Ik ben nu 39 weken zwanger en wat mij vooral irriteerde buiten herkenbare opmerkingen van hierboven is hoe sommige mensen je kunnen aanstaren als je over straat loopt, net alsof ze nog nooit een zwangere vrouw hebben gezien..
Ben ook een keer naar de invalidetoilet gelopen, daar stond niemand en bij de dames 15 wachtenden voor mij. Toen ik van de wc kwam stond er een man met zijn vrouw in de rolstoel te wachten die mij de opmerking gaf, ja zo kan het ook he op een heel onaangename toon… dit vond ik ook echt onbeschoft!
Toen ik mensen vertelde dat we probeerde voor een kindje (19j maar vaste vriend) probeerde familie me om te praten. Ik krijg een uitkering vanwege terugkomende depressies.
Tot een paar minuten voor ik vertelde dat ik zwanger was, gebeurde het nog vollop. daarna hield iedereen strak zn mondje dicht. Daarna bemoeide iedereen zich met mijn leven, hoe, wat en of we het gingen redden. Dit terwijl ik al een stiefdochter had en we het prima redde, zelfs na een paar maanden een huis gekocht en ten huwelijk gevraagd.
Door mijn stiefmoeder… het is nog zo klein… is niet meer als een hompje cellen…
en… je gaat het toch wel weg halen?toch!?!
Ik:nee… zij: nou dan is het maar te hopen dat het mis gaat!
“Nou, de eerste 3 maanden van je zwangerschap was je écht niet leuk!” (Goh.. bedankt hé)
Na een week iemand niet te hebben gezien: zo dan ! Wat is er met jou gebeurd !! (Dikker geworden..)
“Hey uh.. het moet er straks ook weer allemaal af he” (ja en ?! Mijn probleem toch)
Als je iets verkeerds heb gezegd: “zullen de hormonen wel zijn geweest he” (je mag geen ongezouten mening meer hebben zonder dat het de schuld is van de hormonen. Ooit gedacht dat ik misschien écht zo over je denk?)
“Laat dat staan, gaat zitten, dat moet je niet dragen, niet bukken, je MOET wel rustig aan doen”.. mag ik nog wel ademen of ben ik daar ook te gehandicapt voor ?
beetje late reactie maar ik heb mij ook flink geergert aan opmerkingen tijdens mijn zwangerschap tijdens mijn eerste zwangerschap mensen die zeiden waarom nu al je bent 22 je kon nog zoveel dingen doen pfff
of de opmerking jeetje wat gaan jullie het druk krijgen je vrijheid is straks ineens voorbij
en mensen op mijn werk en mijn nichtje die telkens aan mijn buik wilden voelen zo irritant .
en tijdens mijn tweede zwangerschap de opmerking zo dat is snel moet de oudste wel aandacht in leveren
jeetje hoezo ? dacht ik dan ik pebaal toch dat ik ze alle twee even veel aandacht zal geven wat een rare opmerking aandacht in leveren
en snel valt ook wel mee de oudste was 1 toen ik weer zwanger rakten
tijdens mijn derde zwangerschap vervelende opmerkingen als zo tot hou lang gaan ze nog door ? mijn zus tegen mijn vader pardon dacht ik
mijn vader zei een mooi antwoord als weet ik niet het is hun leven moeten ze voor zichzelf uitmaken
en mensen die zeiden waarom nou 3 straks heb je het nog drukker 2 is toch genoeg .
ik ben nu zwanger van de vierde en hoor gelukkig tot mijn verbazing nog geen vervelde opmerkingen.
en daar waren mijn man en ik wel bang voor vooral mijn man want ik ben 8 maanden na de bavalling van de derde weer zwanger geraakt dus wij hadden veel negatieve opmerkingen verwacht .
Ik ben ondertussen bijna 31 weken zwanger van ons 2de kindje. Ik krijg iedere week naar mijn hoofd geslingerd: ‘Goh, je bent dikker als bij de eerste he’ ‘je bent flink dik geworden’ ik denk dan: ja tuurlijk ben ik dikker, bij de 2de is dat meestal wel. Moet ik nu echt iedere week aanhoren hoe dik ik ondertussen ben, pfff. Of ‘nou je gaat het zwaar krijgen met zo weinig verschil er tussen’ (onze dochter is 20 maanden als de 2de komt) waarom krijg ik het zwaar? Er is ook een wij hoor?! Of als je gaat eten ‘mag je dat wel?’ Het is als je zwanger bent alsof alle ogen op jou gericht zijn en alles wordt onder een vergrootglas gelegd vind het echt zo irritant. Wat me ook echt opvalt is dat bij de eerste iedereen zich ermee bemoeit en je vaak belt etc. En bij de tweede is het ineens heel normaal en lijkt niet meer ‘speciaal’ en je hoort zelden iemand nog met de vraag hoe het gaat etc.
Ik ben sinds het begin erg misselijk en moet veel overgeven. Hierdoor kan ik tijdelijk niet werken, omdat ik niks binnen houd en dus erg weinig energie heb, wat ik op het werk anders zeker nodig heb. Ik vind het zo vervelend als mensen zeggen “tja, dat kosten hoort erbij, daar heb je voor gekozen”… Uhhh nee, ik heb gekozen voor een kind, wist ik veel dat mijn hormonen me zo ziek zouden maken. Wat ook vervelend is dat mensen niet snappen dat ik op deze manier niet kan werken en daar opmerkingen over maken. Ik kan net een wandeling van 15 minuten maken op een dag, dan ben ik voor de rest van de dag klaar hoor.
Ik ben zelf niet zwanger, nooit geweest en zal het naar alle waarschijnlijkheid nooit zijn. Mijn man is gesteriliseerd in zijn vorige relatie.
Ik heb een grote familie en de afgelopen tijd is er altijd wel één zwanger. Het is dan blijkbaar heel normaal om aan mij te vragen: ‘En, ben jij de volgende?’ of ‘Wanneer beginnen jullie eens?’ of ‘Goh, ik dacht dat jullie wel eerder zouden zijn’. Soms heb ik gewoon geen zin om het uit te leggen en gooi dan veelbetekenend NEE naar hun hoofd. Want ik vind het wel pijnlijk dat ik geen kind kan krijgen. En natuurlijk, ik heb er zelf voor gekozen. Dat krijg ik dan ook te horen, van kennissen vooral. Jammer, zulke mensen.
Oh ja, ik heb wel drie heerlijke stiefkinderen hoor!
Hele late reactie, maar ik ben nu 39 weken zwanger van mijn 2de en krijg constant variaties op een vreselijke opmerking die blijkbaar niemand anders te horen krijgt:
‘Niet dit weekend he, dan kan ik niet op bezoek komen!’
‘Kan je de 24ste bevallen, dat is zo’n mooie datum.’
‘Je bent wel te laat he, vorige week hadden we een week verlof en dat was toch beter uitgekomen voor ons.’
‘Die komt de 27ste, net zoals de opa.’
‘Kan je op voorhand even laten weten wanneer ze komt? Dan kan ik er rond plannen.’
Dan moet je weten dat ik al meer dan een maand pijnlijke voorweeën en opening heb, niet meer uit bed kan van de pijn, en nog steeds de vraag krijg of ik het nog 4 dagen kan ‘ophouden’ tot het beter uitkomt voor tante dit of nonkel dat… Alsof ik er iets over te zeggen heb, en hun schema mijn prioriteit zou zijn momenteel. En dan natuurlijk nog ‘je moet niet zo egoïstisch doen, ze bedoelen het goed’. Zucht
Ik was samen met mijn collega/vriendin zwanger. Ik net een weekje eerder dan zij. Maar wat heb ik mij onzeker gevoeld tijdens de zwangerschap.
In het begin was ik erg misselijk met overgeven. Dan kreeg ik te horen ‘je wilde dit toch zelf?’.
Toen onze buikjes begonnen kregen we steeds weer van dezelfde collega’s te horen ‘zij heeft echt een mooie buik zeg, mooi rond en naar voren. En tsja, bij sommigen zit het overal’! (Mijn buik was idd wat groter)
Onze kindjes zijn nu 4 maanden, maar nog wordt er gezegd, waar ik bij zit, dat zij echt heel mooi zwanger was, zo’n mooie buik had en je kunt er nu echt niks meer van zien!
En bedankt!
Ik herken veel van de genoemde opmerkingen.
Bij mijn eerste zwangerschap kreeg ik helaas een miskraam. Toen ik weer terug op mijn werk/stageplek was en dit besprak met een collega zei zij: “Misschien komt dit wel beter uit zo”. (Ik was nog bezig met mijn opleiding en zij vond kennelijk dat zij kon bepalen wat wel en niet goed voor mij zou zijn.)
Ik kan nog steeds niet geloven dat zij, of überhaupt iemand, zoiets kon zeggen. Alsof een miskraam ooit goed uitkomt….echt ongelooflijk. Daarnaast kreeg ik ook opmerkingen van anderen die zeiden: “ Ach je bent nog jong, je krijgt nog genoeg kansen.” En dit terwijl een miskraam al zo’n enorm pijnlijke gebeurtenis is.
Ik had tijdens mijn zwangerschap, nu ruim 2 jaar geleden, heel erg last van eczeem. Heb ik altijd al, maar door de zwangerschapshormonen werd het nog erger. Heeft mijn zwangerschap best wel beetje verpest.. maar goed.
De opmerking die ik te horen kreeg, daarover, van mijn eigen zwager notabene… ” Had je maar niet zwanger moeten worden”..
Uhh wat???? Alsof ik er voor kies dat het zo erg wordt.. Ik had juist heel erg gehoopt dat het minder werd. Dat was namelijk wel zo bij mijn moeder toen zij zwanger was van mij, dus had ik stille hoop dat het voor mij ook zo werkte. Maar helaas.
Tot op de dag van vandaag snap ik nog steeds die opmerking niet.
Ivm rugpijn van de fysio het advies gekregen om o.a. zo min mogelijk zware dingen te tillen en traplopen te beperken. Kreeg ik te horen: “Je kunt nog veel hoor als je zwanger bent! Niet aanstellen! Die fysio kan zoveel zeggen!”
Andere situatie, mijn man brak zijn been toen ik 30 weken zwanger was incl operatie, wondinfectie en 2x een (lange) opname. Ik heb toen heeel vaak te horen gekregen (goed bedoeld wel) dat ik ook moet genieten en moet rusten want jaaaa!! Daar heb je straks echt geeeen tijd meer voor hoor! Je geniet nog wel toch?! Ga maar wat minder vaak naar het ZKH want je moet ook tijd nemen om te genieten. Alsof ik lekker chill op de bank kan liggen als mijn man ligt weg te kwijnen in het ZKH…
Denk dat die reactie “Nu afwachten of het blijft plakken, of je kan beter wachten tot na 3 maanden om het te vertellen”, nog voort vloeit van vroeger waar men wachtte tot na 3 maanden, omdat men vroeger gewoon niet over miskramen sprak dat was taboe en de meeste miskramen in 1e trimester voorkomen. Nu daar een lichte verandering in plaats lijkt te vinden, krijg je dat soort reacties waarvan ik vind dat je ze dus niet helemaal kwalijk kan nemen, maar begrijp wel dat ze kwetsend kunnen zijn. Ook wanneer er ‘hulp’ bij is geweest of bij meerdere miskramen (en deze zijn bekend) kan ik begrijpen dat iemand dat zou zeggen en zijn dan goed bedoelde opmerkingen. Het komt er alleen heel rot uit.
Haha, moest bij het lezen soms wel even lachen: sommige dingen zijn echt herkenbaar. Kan het echt niet begrijpen dat mensen soms zulke opmerkingen maken.
Toen ik 17 weken was zei mijn schoonmoeder, kijkend naar mijn buik: ‘weet je zeker dat het geen tweeling is?’
En mijn buik lijkt wel een magneet: iedereen wil eraan zitten! Zeg, ik zit toch ook niet aan iedereen z’n buik?!