Fillers, botox, borstvergroting, schaamlipcorrectie, ooglidcorrectie, bilimplantaten, neuscorrecties en nog zoveel meer wat je in, aan en op je lijf kan veranderen. Zou ik dat ooit overwegen?
Toen ik jonger was, een tiener, klaagde ik steen en been over mijn buste. Het was geen ‘oh, dat komt nog wel’ situatie, kleine borsten is een familietrekje en ik wist dat ik nooit gezegend zou zijn met vollere exemplaren. Nu vergat ik destijds dat de cupmaat die ik had eigenlijk heel goed stond bij het zeer slanke en tengere lijf van toen. Maar dat schoof ik heel snel opzij, ik wilde gewoon die grotere boezem! Als ik volwassen werd dan zou ik ervoor sparen en het gewoon doen had ik besloten.
Ik ben al lang en breed volwassen. Ik stap aankomende zomer van lijntje twee naar lijntje drie (ja, ik word 30!) en nog steeds heb ik geen grotere boezem laten creëren.
Nu kijk ik wel eens naar mijn voorgevel en wat ik zie vind ik prima. Het past bij mijn lijf. Ja, een cupmaat meer had niet misstaan, heus niet. Maar er is geen ontevredenheid. Toen ik zwanger was van beide kinderen en na de bevalling de stuwing op kwam zetten, ervoer ik wel hoe het was om grote(re) borsten te hebben. Ik had last van mijn rug en ze zaten in de weg, haha. Boris vond het reuze interessant maar wist eigenlijk van gekkigheid niet wat hij ermee moest.
De wens is compleet weg, het doel niet belangrijk. Het jonge grietje dat zo graag grotere borsten wilde (voor wie eigenlijk?) is verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een vrouw die de praktische kant van haar kleine borsten wel in kan zien. Conclusie; het hoort nou eenmaal bij mij. En het is mij het geld, moeite en het risico niet waard om dit aan te laten passen.
Maar ik snap wel waarom mensen/vrouwen kiezen voor bepaalde plastische chirurgie. Sowieso geloof ik oprecht in het adagium; ‘leven en laten leven’. Mijn voorkeur is niet die van een ander en andersom. Waar de een misschien wel met moeite in de spiegel kan kijken omtrent wat hij of zij ziet heeft de buurvrouw/man nog geen seconde nagedacht over het feit dat je nu Kardashian billen kan kopen.
Er is wel een chirurgische handeling, die tegen die tijd wellicht deels valt onder het kopje medische noodzaak, wat ik zou overwegen als ik ouder word.
Mijn grootmoeder en moeder hebben beide een ooglidcorrectie laten doen. Ze waren niet ijdel, klaagden geen steen en been over het feit dat de aangebrachte oogschaduw amper te zien was en vonden het ook niet belangrijk er jonger uit te zien. Ach, het is mooi meegenomen als er wel sprake is van een jeugdige aanblik en zichtbare oogschaduw maar nee, dat was zeker niet de hoofdreden. De oogleden waren dusdanig lang, zwaar en aanwezig dat de simpele handeling van je ogen openen al pijnlijk en vervelend was. Tel daarbij ook huidirritatie en pijnlijke plekjes op en je hebt een vervelende uitkomst.
Het was ze een doorn in het oog (vrij letterlijk) en beide hebben dus een bovenooglidcorrectie laten doen. Om goed te kunnen blijven kijken – letterlijk en figuurlijk – was het noodzakelijk dat deze handeling werd verricht.
Nu zie ik aan mijn eigen oogleden dat ik meer gezegend ben met strakker vel op deze plekken. Mijn moeder had op mijn leeftijd er al last van en dat kan ik zeker niet zeggen. Ik zie het een klein beetje maar meer ook niet. Wat ik wel weet, is dat als het dusdanig erg wordt, net zoals bij mijn vrouwelijke familieleden, ik er niet over twijfel hier uiting aan te geven. Dit is absoluut – voor mij – plastische chirurgie om te overwegen.
Verder zijn er geen zaken die ik zou willen laten verrichten aan mijn lijf. Geen handeling die ik nodig acht. Ik heb het mentaal of lichamelijk niet nodig dat de handeling wordt verricht en er is op dit moment absoluut geen sprake van noodzaak.
Maar medische noodzaak of niet, als een ander wel de keuze zou maken heb ik hier geen enkel oordeel over. En ik begrijp een deel van de keuzes zelfs goed! En de keuzes die ik minder begrijp zijn ook niet aan mij om beoordeeld te worden, simpel als dat.
Ik ben benieuwd, heb jij ooit plastische chirurgie overwogen? Of heb jij wellicht al iets aan jezelf laten doen? Ik ben benieuwd!
Liefs,
Elise Joanne
Er zijn wel een aantal dingen die ik zou willen doen, maar dat zal denk ik nooit gebeuren omdat ik te gierig ben om er zoveel geld aan uit te geven, haha. Ook stel ik mezelf een aantal randvoorwaarden, welke ik toch niet aan ga voldoen. De wens is er licht op sommige vlakken, maar niet zo sterk dat het waarschijnlijk is dat het gaat gebeuren.
Kijk, om zulke redenen snap ik het wel. Als je ergens je hele leven echt al super onzeker over iets ben heb ik er ook alle begrip voor. Zelf zou ik het niet snel doen, ik ben als de dood voor naalden en het idee dat er in mijn lijf word omgesneden.
Jup, ik overweeg een buikwandcorrectie. Na 3 zwangerschappen en gewicht van +30kg en weer terug x3, heb ik ‘vel over’. Nou ben ik nooit super slank geweest, dus een buikje had ik altijd al, maar het stoort me nu vreselijk… Echter hebben we net vorig jaar een ander huis gekocht waar het eea aan moet gebeuren, dus de prio’s nu even anders liggen 😅 Maar de planning is dat het huis over +/- 3 jaar helemaal gemoderniseerd en af is. Dus dan is het mijn beurt 😊
Vroeger in mijn tiener en begin twintiger jaren wou ik ook maar wat graag dat ik een vollere buste had. Maar met een ‘A’ soms een hele kleine ‘b-tje’ kon ik het doen. En ook bij mij ging al gauw de gedachte waarom wil ik toch meer? Dus hup deze gedachten werden overboord gegooid. Totdat er ineens om de haverklap nieuwe beha’s gescoord moesten worden. Niet veel later, nu 7 jaar geleden (ik was toen 28) voelde ik een knobbel in m’n borst. Na vele onderzoeken, scans en foto’s blijk ik mastopathie te hebben. 7 pijnlijke cystes in de ene borst, 4 in de andere. En in Mei 2019 werd er tot mijn grote schrik een operatie aangekondigd want er bleek ook een ingekapselde tumor aanwezig te zijn. Sinds mijn 28e krijg ik nu dus standaard elk jaar een mammografie en een echo. En zodoende is vorig jaar die tumor aan het licht gekomen. Sinds de afgelopen zomeren ik snap niet hoe want ben ik van een kleine ‘b’ naar een volle ‘d’ gegaan. Toch apart….
Ja en plastisch chirurgie heb ik 2x uit noodzaak moeten ondergaan vanwege huidkanker aan mijn neusvleugel. 1operatie zou voldoende zijn maar na 1,5 jaar keerde het tot mijn groot verdriet terug terwijl er de 1e keer verteld werd (ik was toen 24) dat de kans dat het terug zou kunnen komen nog minder dan 1% zou zijn…
Er is weefsel en huid van achter mijn oor gebruikt als donorhuid en voor het vormen van een ‘nieuwe’ neusvleugel. De chirurgen hebben echt meer dan hun UITERSTE best gedaan er weer wat moois van te maken. Ja, het blijft zichtbaar. Maar weet je, het hoort bij me en met een beetje heen en weer gepoeder en een leuke bril op m’n bakkes valt het een stuk minder op.
Voorderest aan mijn lijf geen gesleutel tenzij zoals boven geschreven er geen keuze is 😉
Ik wilde juist altijd een borstverkleining…. Ze passen op dit moment bij mijn lijf (toen ik een sprieterige tiener was
ietsje minder juist), ze zijn nog best heel mooi, ondanks hoe groot ze zijn en het feit dat ik twee kinderen heb gehad, dus ik laat het nu zo.
Wat ik heel graag zou willen is een onderkin / kaaklijn reductie. Ik heb nooit een heel zichtbare kaaklijn gehad, en door een korte kin ook altijd een beetje een onderkin, maar nu ik de 30 ben gepasseerd vind ik het echt geen gezicht en schaam ik me er een beetje voor. Op dit moment vind ik het niet erg genoeg, en staan er andere dingen op mijn geld prioriteitenlijstje, maar ik sluit niet uit dat ik dit in de toekomst nog ga doen.
Na ruim 53 kilo te zijn afgevallen had ik een huidoverschot ik heb mei vorig jaar een uitgebreide buikwandcorrectie laten doen en 4 weken geleden een borstverkleining en lift aangezien ik door het vele afvallen niks meer had ik moest ze zeg maar oprollen om mijn Bh gevuld te krijgen. (Uiteraard heb ik daar complicaties bij want bij mij gaat nooit iets zo als het zou moeten 😂) maar ben er erg blij mee
interessant onderwerp ik zelf ben eigenlijk heel erg tevreden over mezelf ik wordt 13 maart 34 maar wordt door mensen altijd jonger geschat haha ik ben moeder van 4 kinderen en als ze vragen heb je kinderen en hoeveel ? en ik zeg dat ik 4 kinderen hen zijn de meeste altijd verbaasd ze zien dat niet aan mij en zegen dan waar zaten die kinderen en kijken dan naar mijn buik haha ik vind dat altijd wel grappig tja ik ben er mee gezegend dat mijn bouw er naar is dat ik snel weer terug in vorm ben
mijn moeder zei altijd had ik dat maar ik heb het dan ook niet van haar. ook zegen mensen vaak ik zie jou helemaal niet als een vrouw die al 4 kinderen heeft waarschijnlijk hebben mensen daar een bepaald beeld bij maar mijn persoonlijkheid is ook relax en ontspannen vrolijk zo ga ik ook met mijn kinderen om dat zal ik ook uitstralen het leven is al zwaar genoeg dus heb ik de instelling go with the flow 🙂
het is ook niet zo dat ik mij ineens heel anders gedraag nu ik moeder ben dat zal ook meetellen natuurlijk ben ik wel wat veranderd maar ik ben ook het soort moeder die vriendinnen is met haar kinderen en dat straal je natuurlijk ook uit zo ontspannen instelling sorry ik dwaal af
mijn achterwerk waren vrouwen altijd jaloers op zeiden ze zelf altijd tegen mij mij viel het niet op ik was daar nooit mee bezig mij niet bewust van sommige zeiden ik doe er een moord voor haha
nu ik ouder ben is mijn achterwerk wat voller geworden vooral na de vierde zwangerschap van mijn zoontje
maar nog steeds strak in een skinny broek dus ik heb niks te klagen
mijn borsten waren vroeger ook nooit zo groot maar net wat je schreef het paste bij mijn figuur
ik droeg een dubbele opvul bh perfect resultaat
mijn zusje is gezegend met een E cup maar zij zegt er last van te hebben soms rugklachten en ze zegt weer jaloers te zijn op mijn kont
na mijn zwangerschappen zijn mijn borsten iets groter geworden vooral tijdens de borstvoeding
maar het is nog steeds niet om te gillen ik heb nu een normale maat niet te groot en niet te klein toch draag ik weer een opvul bh
wat je schrijft over ooglidcorrectie dat zou ik als enige overwegen te doen mocht het gaan hangen als ik ouder wordt.