Zo, hier is hij dan, mijn bevallingsverhaal van Fos. Het schrijven van dit verhaal is in etappes gebeurd. Niet alleen omdat ik geen uren had om lekker aan de tafel te schrijven over deze openbaring van oerkrachten, want er vraagt een baby om aandacht, maar ook omdat er tijd voor nodig was om alles helder te krijgen en te beslissen hoe en wat ik wilde vertellen. Niet alles kwam in een keer terug, sommige herinneringen kwamen laten weer opzetten, de scherpe kantjes verdwenen en staken soms hun hoofden weer de hoek om. Afijn, tijd om mijn bevalling, mijn ervaring, gevoelens en gedachten met jullie te delen.
Op dinsdagochtend 1 maart – schrikkeldag was gepasseerd, de maand waarin wijzelf dachten ouders te worden daarmee ook – werd ik wakker rond 6 uur. Niet ongebruikelijk in mijn zwangerschap natuurlijk maar ik voelde mij wat ‘vreemd’. Ik had geen pijn, meer een bepaald gevoel. Rond half 8 stap ik weer terug in bed met wat rugpijn wat ik te wijten vond aan mijn erbarmelijke houding aan de eettafel tijdens het weg slobberen van mijn cruesli ontbijt. Ik val in slaap, al zij het wat onrustig. Boris maakt mij een uurtje later wakker met een lichte kus om afscheid te nemen (heilig bij ons, je verlaat het huis nóóit zonder afscheid te nemen..) en vertrekt naar zijn werk. Wel vraag ik eerst of hij een kruik voor mij wil maken want die verrekte rugpijn blijft maar hangen.
Rond 9 uur trekt de pijn niet weg uit mijn rug en het lijkt wel sterker te worden en na enkele minuten wat af te zwakken om alvorens weet terug te komen. Zou het? Zou dit het zijn? Hét begin? Ik probeer daar niet over na te denken omdat ik niet teleurgesteld wilde worden. Ik heb namelijk meerdere ‘valse alarm!’ momenten gehad en daar werd ik verdrietig van, het verlangen om mijn zoon te ontmoeten benam mij bijna de adem de laatste 2 weken van de zwangerschap namelijk. Maar toch wilde ik de test der testen ondergaan; douchen en kijken of de warmte ervoor zorgt dat de pijn weggaat of blijft. En warempel.. ‘t ging niet weg!
Om 11 uur plof ik op de bank, vermoeid van het douchen. Ik probeer wat afleiding te zoeken in mijn werk maar dat lukt niet heel goed, de pijn blijft komen. Ondertussen app ik twee vriendinnen over de mogelijke stand van zaken en pak mijn telefoon erbij omdat het geheel toch op weeën begint te lijken. Binnen een half uur is het al snel duidelijk; om de drie minuten komen er weeën van 50 seconden die toenemen in pijn. Ik nam mij voor pas rond 1 uur Boris te bellen om thuis te komen van zijn werk maar ‘t lukt mij niet meer dit alleen te verdragen, zo snel en zo heftig komen de pijnen opzetten. Ik besef mij dat dít het is. Ik ga bevallen. Vandaag nog. Het is onderhand half 12.
‘Hi lieverd, stoor ik?’ – Nee, jij belt dus er moet wat aan de hand zijn, dus vertel! – ‘Nou, pin mij er niet op vast, maar ik denk dat jij vader gaat worden vandaag..’. – ECHT?! Serieus? Ja? Wat dan? Hoe dan? Wat voel je? Vertel! – ‘Nou, ik heb al vrij regelmatig hele pijnlijke weeën en dit kan niet meer vals alarm zijn, dat kán niet. Dus het wordt denk ik tijd dat jij alles afsluit, overhevelt aan je collega’s en deze kant op komt.’ – OKAY, IK KOM ER NU AAN! – ‘Wel heelhuids graag lieverd!’
Om kwart over 12 komt Boris binnen rennen, kijkt met een gespannen en verwachtingsvol koppie mijn kant op en ziet mij en de worsteling die ik aan het aangaan ben met een wee. Het dringt ook tot Boris door; dit is ‘t. Mijn weeën zijn rugweeën en ik merk dat ik het lastig vind ze op te vangen, ze worden ook heel snel een behoorlijk stuk pijnlijker maar ik zit in ‘the zone’ en ik voel dat ik dit aankan. Ik wíl het aankunnen. Het is onderhand 1 uur, tijd om de verloskundige te bellen want na 2 uur vaste, constante weeën van 2-4 minuten pauze die elk 50-60 seconden duren is het raak. Logischerwijs is zij niet meteen onder de indruk, wenst ons veel succes en als er iets is moeten wij bellen. Ze is met een bevalling bezig en zal voor het einde van de middag langs komen. Prima, het zal toch nog even duren. Wel vervelend, ik wilde eigenlijk graag dat iemand al naar mij ‘keek’ want na zoveel pijn wilde ik graag de stand van zaken weten. Wat zou de prognose zijn, hoe snel vorderde ik?
Dan maar douchen, afleiding zoeken! De warmte hielp enorm maar zorgt er ook voor dat ik zeer vermoeid raak; mijn knieën kunnen maar zoveel lopen en wiegen aan en hebben rust nodig, ondanks dat ik mijn rugweeën bijna niet op kan vangen wanneer ik zit of lig. Kiezen tussen twee kwaden dus. Maar ik heb de lichamelijke rust tussen de weeën door nodig merk ik en Boris werkt mij naar bed.
En dan gebeurt het; mijn vliezen breken. Oooh, wat voelt dat naar! Precies tijdens een wee voel ik iets ‘knappen’ en ik loop langzaam leeg. Alsof je in je broek plast maar dan langzamer. Het hek is van de dam; de rugweeën die elke 2 minuten kwamen wordt nu een regelrechte weeën-storm en Boris MOET de verloskundige bellen van mij. Helaas, ze zit nog midden in een bevalling, kan absoluut niet meteen komen. Als het écht dringend is kunnen wij iemand anders krijgen als vervanging van een andere praktijk als nood of om 3 uur terugbellen. Het is al snel duidelijk; om kwart voor 3 – nog geen half uur na dit gesprek – eis ik iemand te zien en wel NU! De pijn begint onhoudbaar te worden, de weeën zijn amper op te vangen. Angst en paniek begint zich een beetje van mij meester te maken want ik voel ineens iets daar beneden, een énorme druk om te persen. Maar dat kan toch helemaal niet? Ik heb nog maar enkele uren weeën! Dit is mijn eerste en ik wilde naar het ziekenhuis! Potverdorre, bel desnoods 112 zei ik tegen Boris want dit gaat fout, dit voelt echt heel erg fout. Het gaat te snel, mijn lichaam kan amper bijbenen wat Moeder Natuur mij geeft om te slikken en ik merk dat ik mentaal het simpelweg niet meer trek.
Dat moment vergeet ik nooit meer; ik voelde twee keer een hoofdje al drukken, de persweeën – waarvan ik niet zeker wist of dat ‘t was want er had nog niemand naar mij gekeken of gevoeld wat de status is – namen toe en ik was in paniek. Ja, er was echt even een moment bij mij dat ik in blinde paniek was want ik snapte het even niet meer, ik was enorm vermoeid, de wereld draaide, de weeën bleven maar komen en niemand was er om mij informatie te geven, gerust te stellen of te dirigeren. Boris was mijn steun en toeverlaat en zonder hem had ik het niet gekund, maar ook hij wist op een gegeven moment gewoon niet meer wat te doen. Ik wilde niet meer, ik kon niet meer, ik moest pauze. Maar die werd mij niet gegeven. Radeloosheid sloeg voor enkele minuten toe en ik heb mij zelden zo angstig gevoeld. En toen ging de de deurbel, de noodverloskundige van een andere partij was ingeschakeld. Er kwam weer een perswee, ik wist hem niet op te vangen, schreeuwde het uit van de pijn en zag eindelijk het gezicht van iemand die wist wat ze moest doen. De verloskundige kwam binnen, het was inmiddels kwart over drie, zag dat dit foute boel was, dat dit veel sneller was gegaan en dat ik – jawel – 10 centimeter ontsluiting had.
‘Elise, ik ben Judith en ik ga je helpen. Je hebt 10 centimeter dus de druk die je voelt zijn persweeën. Je mag nu gaan persen en er gebruik van maken.’ – In het uur dat volgde heb ik alles gegeven wat ik kon. Helaas waren mijn persweeën óók rugweeën dus was het lastig ze goed naar beneden te dirigeren en er gebruik van te maken. Tussen elke wee door praatte ik niet, lag ik er muisstil bij en het enige wat ik kon doen was ademen en kracht verzamelen om mijn zoon ter wereld te laten komen. Elke wee perste ik drie keer mee. De ‘uitdrijving’ – zo noemen ze dat – vorderde relatief snel. Het hoofdje duurde langer, dat heeft zo’n 30 minuten aan persen gekost. Na 40 minuten intensief persen was het moment eindelijk daar.
De persweeën heb ik niet als prettig ervaren. De meeste vrouwen omschrijven dit moment als een ontlading omdat ze eindelijk gebruik mogen maken van de pijn en er wat mee kunnen ‘doen’. Vanwege de rugweeën had ik dit niet en ervoer ik het ook niet als prettig om wat te ‘doen’ met de pijn. In alle eerlijkheid? Dat uur was het langste van mijn leven. Voor mijn gevoel kwam er geen verlossing en ik voelde alle krachten uit mij sijpelen. Ik weet nog dat ik zei tegen de verloskundige dat ik ‘t niet meer kon, dat ik alles al had gegeven. Ik zat aan mijn grens. En toch moest ik door, je lichaam eist het van je. De krachten die in je naar boven komen, de pijn die je overwint.. ik kan er nog steeds niet bij met mijn hoofd. Wat een bevalling doet met je lijf is niet te omschrijven, geen woord ter wereld is afdoende genoeg om die ervaring, die pijn, die ontlading, eer aan te doen. Nu nog heb ik moeite het te begrijpen hoe ik dit bewerkstelligd heb en kijk ik zeer emotioneel terug op dit moment.
Judith riep mij bij de les en keek in mijn lichtelijk wanhopende en vragende ogen; ‘nog één keer gebruik maken van de wee Elise, dit is ’em, dan ben je moeder!’. Ik weet nog dat ik dacht dat als ze geen gelijk zou hebben ik een appeltje met d’r te schillen zou hebben naderhand maar gelukkig was het waar. Na een ferme duw op mijn buik kwam de laatste wee op gang en ik heb alles gegeven wat ik in mij had. Bij de tweede keer persen voelde ik dat het inderdaad bijna zover was en toen ik nog een keer een hap lucht nam, mijn kin op mijn borst duwde en bijna wegzakte van de pijn, voelde ik Fos ter wereld worden gebracht. Hij was er. Mijn zoon. Om 16:15 is Fos geboren met 3240 gram.
De ontlading van zo’n moment is niet te omschrijven. Fos werd op mijn buik en borst gelegd, hij gaf twee ferme huiltjes en begon met alerte oogjes rustig rond te kijken naar de wereld waarin hij was beland. Ik was beduusd en – zoals ik het later noem – waus van de gebeurtenis. Ik weet nog dat ik heb gezegd ‘ik heb het gedaan! hij is er! het is mij gelukt!’. Ik keek Boris aan, hij was net zo emotioneel als ik, met ogen vol trotsheid en liefde, gaf mij een kus en alles was goed. Ik ben Boris ontzettend dankbaar voor de rol die hij heeft gespeeld die dag, hij heeft mij zo enorm gesteund, kracht gegeven en omringt met kalmte en rust ook al moet het voor hem absoluut niet makkelijk zijn geweest om dat te doen.
Mijn placenta kwam vrijwel meteen met de allerlaatste wee die daarop volgde. In de 1,5 uur daarna heb ik Fos bij mij gehad terwijl ik werd gehecht. Je kan je voorstellen dat de bevalling nogal snel ging en mijn lichaam het proces amper kon bijbenen. Dit resulteerde in een aantal rupturen en véél hechtingen. Daarnaast heeft de bevalling mij een gekneusd stuitje en gescheurde bekkenbodemspieren opgeleverd. De kraamtijd was een pittige tijd voor mij lichamelijk. Met Fos ging en gaat alles hartstikke goed op enkele gebruikelijke opstart probleempjes na. Ik ben nog steeds herstellende en heb ook na de bevalling veel pijnlijke momenten gehad.
Het duurde dagen voordat ik terug durfde naar de bevalling, voordat ik kon erkennen wat er gebeurde en hoe heftig, pijnlijk en ook eenzaam ik het vond om te moeten verdragen wat mij werd gegeven. Is een bevalling zo intens, zo heftig? Ja. Ik heb dingen gevoeld, gedacht en beleefd die simpelweg nog nooit waren voorgekomen en wellicht ook nooit meer zullen voorkomen. Dit was een ervaring die mij altijd bij blijft en die ondanks de gelukzalige stofjes die loskomen ervoor zorgen dat ik niet geheel met een prettig gevoel terug kan kijken op deze dag. Je vergeet de pijn? Nee. Absoluut niet. Maar de scherpe kantjes gaan er inderdaad wel langzaamaan vanaf. Gelukkig maar. En weet je wat helpt? Kijken naar mijn kerngezonde intens prachtige zoon die ons gegeven is. Want ja, ik had het opnieuw gedaan als dat resulteerde in hetzelfde wonderschone kindje.
Ik ben trots op mijzelf, dat durf ik nu te zeggen. Dat heeft even wat tijd nodig gehad maar ik kan dat nu hardop zeggen (of schrijven). Mijn bevalling was gewoon erg zwaar en lichamelijk en emotioneel ging het gewoon veel te snel. Maar ik heb ‘t gedaan terwijl ik oprecht dacht het niet te kunnen, deze taak niet te volbrengen in mijn eentje, in mijn eigen huis zonder medicatie.
Dat was ‘t, mijn bevallingsverhaal. Onderhand ben ik 2000 woorden verder en heb jij mijn hele persoonlijke verhaal gelezen. Ik vraag je daar respectvol mee om te gaan, het is niet niks je zo bloot te geven. Maar het voelt wel goed om te doen, het is alsof ik hiermee ook iets afsluit voor nu en de blik op vooruit kan zetten. De liefde die ik voel voor Fos overwint al het gevoel van ongemak, hij verzacht de pijn. Want het moment dat je je kind voor het eerst te zien krijgt is magisch, zó bijzonder, zo krachtig en zo intens mooi. Alles voor hem.
Even een kleine edit voor wat betreft mijn verloskundige en haar praktijk; haar treft geen enkele blaam. Zij heeft gehandeld zoals zij dacht dat goed was en schrok naderhand enorm toen ze te horen kreeg hoe het is gelopen. Boris – de lieverd – was wat kalm in zijn telefoontjes naar haar en zij had niet helemaal door hoe erg de paniek was en had zij simpelweg niet verwacht dat mijn eerste zich met enkele uurtjes zou aandienen. Wanneer duidelijk werd dat er gehandeld moest worden heeft zij dat gedaan en omdat alles uiteindelijk goed is gekomen neem ik haar niks kwalijk. In haar dienst heeft zij 8 bevallingen gedaan, het was nogal druk zo bleek. Naderhand heeft zij uitstekende zorg verleend omtrent mijn lichamelijk herstel en niks was te veel – ik heb in de afgelopen weken haar vaak gebeld voor hulp en advies en zij schroomde niet dat te geven. De verloskundige die mijn bevalling uiteindelijk deed, Judith, was een prettige en vakkundige vrouw die uitstekend werk heeft geleverd.
Liefs,
Elise Joanne
Wauw wat een verhaal,alsof ik erbij was. En ik herken het de gedachte nee zal dit het dan zijn…wat een oer kracht hebben wij vrouwen he,je mag trots zijn en wat een mooi mannetje…sterkte met je herstel. X amanda
Jeetje. Wat ontzettend mooi opgeschreven en zo heftig…. inderdaad zoals al is gezegd alsof je het zelf meemaakt. Ik heb zelf 2 kindjes op dE wereld mogen zetten. De 2e bevalling van mn zoontje lijkt erg op jou verhaal. Je hebt het goed gedaan. Zo hard gewerkt voor jullie prachtige kind. Herinneringen vervagen en je zult later steeds vaker terug denken aan t moment dat Fos bij je kwam in plaats van aan de rest. Zo zwaar maar zo meer dan waard om te doen, het leven schenken aan jullie kind. Boris is vast super trots op je! Geniet van elkaar!
Wat mooi geschreven. Ik wist niet dat je thuis was bevallen en wat heftig dat het zo snel is gegaan. Dit had je verloskundige niet verwacht denk ik anders had ze allang iemand anders gestuurd. Mooi om te lezen ook dat je in de ochtend al merkte vreemd wakker te worden. Heel mooi beschreven elise ga maar lekker genieten van fos liefs lisanne
Jeetje…wat een bijzonder verhaal Elise! Jouw bevalling is echt enorm snel gegaan (eigenlijk te snel) maar zie het maar zo dat Fos ook graag jou wilde zien net zo graag als jij hem! Je hebt t heel goed gedaan meis, en wat heb je het knap volgehouden totdat de vervangende verloskundige kwam!
Wat een verhaal Elise. Je mag vreselijk trots zijn op jezelf. Geniet maar lekker van je verlof en neem de tijd om te genezen. Respect hoor!
Jeetje Elise, wat een heftige bevalling! En wat bijzonder dat je het met ons wil delen. Ik wens je veel succes en sterkte toe dit allemaal te verwerken. Het is niet niks, een baby op de wereld zetten.
Dat heb je mooi omschreven! Heftig zeg.. Mijn bevalling ging ook een stuk sneller dan ik (of de verloskundige) had verwacht – het persen gelukkig ook. Neem je tijd om goed op te knappen en aan ge sterken hoor! X
Oh wat een heftig verhaal en wat heb je dat prachtig omschreven! Ik heb zoveel aan je gedacht op die dag, na je appje!
Een bevalling is intens heftig en ik heb me na afloop ook echt heel erg van de kaart gevoeld over wat me allemaal overkomen was. Maar echt: dat gevoel blijft slijten. Ik keek er een maand later al heel anders op terug en nu, na anderhalf jaar, ben ik de pijn wel echt vergeten. Het is maar goed ook, want anders durf ik mijn kleine meisje er nooit meer uit te werken!
Oh en ik vond persen ook een hel! Bij mij heeft het bijna 2 uur geduurd en ik vond het super pijnlijk. Kan me voorstellen dat het bij jou ook echt een paniek-situatie was, omdat je eerst geen verloskundige aan je bed had. Lijkt me super eng inderdaad!
Maar je hebt het gedaan meis! Achter de rug en daar mag je inderdaad geweldig trots op zijn! Nu maar snel herstellen!
Wauw wat een verhaal! De verloskundige kwam op het juiste moment binnen dus! Ik vond een snelle bevalling ook lastig, had het idee stukken te missen.
Succes met de verdere genezing xx
Elise, wat heb je dit enorm heftige en persoonlijke verhaal prachtig opgeschreven. Bij ieder woord kan ik zo met je meeleven (je begrijpt vast wat ik bedoel ;-)). Ik vind het knap dat je dit met ons hebt gedeeld!
Geniet van al het geluk dat dit kleine wonder je gaat geven.
Respect!
Lieve groetjes,
Anne
Oh Elise, lieverd! Wat ben je dapper geweest dat je het zo alleen hebt moeten doen. En luister: je hebt het zó goed gedaan en je kan ook niet anders dan trots op jezelf zijn! Ik kan me voorstellen dat die rugweeën enorm pijnlijk geweest zijn (ik had er een paar die richting m’n rug gaan, not fun). Hopelijk kun je alles een plekje gaan geven en vooral genieten van het moois wat er van gekomen is, maar dat doe je al denk ik <3 Heel veel liefs en ik ben trots op je!
Zoveel liefde voor jou knappe sterke stoere vrouw! ♡
Wat heftig zeg, zo snel! Hopelijk kan je het een plekje geven en gaat je herstel voorspoedig. Wat een prachtig mannetje heb je ervoor terug gekregen. Heb je al een gesprek gehad met je eigen verloskundige om het te bespreken? Waar ik wel even benieuwd naar ben (om het voor mezelf proberen te voorkomen), wat had je precies afgesproken met wanneer je naar het ziekenhuis zou vertrekken? En heeft jouw praktijk 1 verloskundige of meerdere? Welke tips zou je uit jouw bevalling mee kunnen geven voor iemand die er nog voor staat? Liefs
Prachtig geschreven meis! En zo herkenbaar. Rugweeën zijn rondom kut. Ik heb ze twaalf uur lang gehad zonder tussenpauze en die persweeën? Pff echt geen opluchting! Respect dat je het zo gedaan hebt, ik had het waarschijnlijk allang opgegeven.
Lieve Elise, ik was gewoon zenuwachtig om je verhaal te lezen. Het is me zo bijgebleven dat ik met je aan het appen was toen je je weeën had. Ik weet nog woordelijk wat we tegen elkaar gezegd hebben! Wat een heftige en intense bevalling jeetje mina. Dat er een noodverloskundige aan te pas moest komen. En hoe ongelofelijk snel ben jij bevallen zeg. Je hebt het heel mooi opgeschreven en ik hoop ook dat het je helpt om jouw erg snelle bevalling te verwerken. Je bent super sterk!!
Jeetje mina wat indrukwekkend en wat mooi geschreven, alsof je er naast stond. Wat moet jij in angst hebben gezeten! Maar je hebt het toch volbracht! Neemt niet weg dat het tijd nodig heeft om een plekje te krijgen. Take care en een heel goed herstel toegewenst!
Gefeliciteerd met jullie zoontje! En moedig dat je dit verhaal wilt delen. Wat moet jij bang zijn geweest toen het allemaal sneller ging dan gedacht. Neem de tijd om het te verwerken. Wat bij mij hielp bij het verwerken van mijn bevalling (inleiding die een keizersnede werd), was veel er over praten met mijn beste vriendinnen en anderen die het dichtst bij mij stonden.
Wat een heftig verhaal en wat heb jij dit knap volbracht lieve Elise! Ik heb het met mijn adem ingehouden gelezen, wat moet dit angstig zijn geweest. Mooi hoe je de woorden en emoties op papier hebt kunnen zetten En nu ben je trotse mama van een prachtig mannetje <3 Liefs
Prachtig hoe je alles hebt verwoord. Ik kon je angst voelen, want ik ook erg begrijpelijk vind. Je wilt dat iemand zegt hoe ver je bent en wat er allemaal gebeurt. Logisch dat je onzeker en angstig wordt als je zo lang moet wachten. Gelukkig was de nood verloskundige er uiteindelijk toch nog snel bij. Je hebt een onwijs knappe prestatie gedaan en mag nu genieten van een heel mooi ventje. Ik wens jullie als gezin heel veel geluk en liefde! Liefs Carolien
Lieve Elise, wat mooi dat je jouw verhaal met ons delen wilt. Ik heb oprecht een traantje weggepinkt, misschien omdat ik zelf 9 maanden geleden ook moeder ben geworden, maar ook omdat wat jij beschrijft mooi maar onwijs heftig is. Je mag zo trots zijn op jezelf! Je hebt deze pittige klus geklaard en er iets prachtigs voor terug gekregen. Bedankt voor het delen en sterkte met je lichamelijk herstel. x
Oh wat ontzettend bijzonder om te lezen Elise.
Jij bent echt een ongelooflijk sterke vrouw en ik vind het oprecht heel knap van jou dat jij deze zware bevalling zonder enig pijnbestrijding hebt gedaan.
Was het trouwens van te voren ook jullie wens om thuis te bevallen?
Ik ben 1,5 jaar geleden in het ziekenhuis bevallen en had een hele bevalling dus heb er geen ervaring mee als het zo ontzettend snel gaat.
Ik begrijp wel heel goed dat jij het allemaal rustig moet verwerken want het is niet niks in een paar uurtjes te bevallen.
Ik wens jullie een ontzettend mooie tijd als gezin toe en wat is Fos een leuke naam trouwens 🙂
Liefs, Kim
Mijn god wat heftig meid toch! Niet leuk al je zo moet bevallen. Maar je mooie moppie is er. Ik weet hoe snelle bevallingen een aanslag op je lijf geven, mijn eerste was er ook binnen 4,5 uur, toen geloofde de gyn ook niet dat ik al pers drang had. Maar mijn eigen verloskundige zag gelukkig al dat ik 10cm had. Gelukkig was de noodverloskundige er nog op tijd, en je voelt goed dat je pers drang hebt. Nu gewoon proberen een plaatsje te geven want dat zal zeker nodig zijn geweest.
Xxx en veel liefde jullie kant op
Chantal
Wat een heftig verhaal, en wat ben je sterk zeg! Ik hoop oprecht voor je dat je snel en goed herstelt, en wat een mooi kindje is Fos toch!
Heel veel geluk!
Oh Elise wat heb jij je heftige bevalling mooi omschreven! Wauw dit heb jij toch maar even mooi gedaan, je mag zo trots zijn op jezelf! Je hebt er die mooie lieve kleine Fos voor terug gekregen.
Je kan je er misschien nog niets bij voorstellen maar die scherpe randjes nemen echt nog verder af.
Nu lekker genieten met je mooie mannen en laat je maar goed verwennen en neem echt de tijd voor je herstel.
Liefs Sandra
Wauw, Elise… zo mooi omschreven! Ik zit gewoon met tranen in mijn ogen! Hoe bijzonder wat je hebt gedaan en dat je dat met ons wilt delen! En ik wil nu zeggen: als ik ergens mee kan helpen kom ik je helpen, al klinkt dat heel raar, haha! Ik leef in ieder geval met je mee! Moeder worden is sowieso niet niks en zeker als je bont en blauw bent overal! Maar je kan het! En als het even niet gaat: het maakt niet uit! Meer dan je best kan je, in zulke pittige tijden niet doen, toch? Ik vind je in ieder geval een topper!!
Wauw, wat een heftig verhaal en wat heb je het prachtig geschreven. Ik heb het met ingehouden adem en kippenvel gelezen. Je mag ontzettend trots op jezelf zijn.
Neem de tijd om dit een plekje te geven, het heeft echt tijd nodig weet ik uit ervaring. En nog gefeliciteerd met je mooie zoon!
Ik kan echt zo kwaad worden om zo’n verloskundige….. Alsof het nog nooit voorgekomen is dat de bevalling zo snel is gegaan…. Maar goed, ben blij dat het allemaal goed is gekomen! Wat een prestatie en wat een mooi geschenk 🙂
Prachtig beschreven Elise, maar jeetje, wat een heftig verhaal! Heel veel succes en sterkte met het herstel en ontzettend veel geluk en liefde toegewenst!
Lieve Elise, wat een heftig verhaal! Wat heb je het ontzettend mooi omschreven. Heel herkenbaar dat je hierdoor alle gebeurtenissen een beetje kan verwerken. Ik hoop dat je snel hersteld. Geniet van deze bijzondere tijd, Fos is prachtig! Liefs!
Lieve Elise, wat een heftige bevalling. Bedankt voor het delen. Ik hoop dat je alles een plekje kan geven en dat je herstel voorspoedig verloopt.
Liefs Melissa
Jeetje Elise, wat een heftig verhaal. Maar wat heb je het mooi, eerlijk en open omschreven. Bedankt dat je dit met ons wilt delen.
Ik hoop dat je snel en volledig zult herstellen. Geniet van jullie mooie zoon Fos! Je mag zeker heel trots zijn. Liefs Stephanie
Wat een lef om dit te delen.
Ik weet zeker (!) dat heeel veeel vrouwen hiermee geholpen zullen zijn.
Had ik maar in mijn tijd maar iemand die de eerlijk en oprecht vertelde hoe het zou (kunnen) gaan.
Ik had drie thuis bevallingen waar ik ape trots op ben.
Je hebt ‘t gefixt meid…..wat goed!!!!!
Je hebt het gedeeld….wat een stoere instelling.
Trots op jezelf zijn, je zoon en mannetje, jullie hebben dit mooi allemaal maar gedaan als gezinnetje.
Wat heb je dit prachtig op papier gezet! Ik kan je angst op dat moment zo goed voorstellen, je eerste kindje en dan zo’n snelle bevalling.
Het heeft echt veel tijd nodig om alles te verwerken en een plek te geven.
Ik was bij de oudste hele stukken kwijt van de bevalling, daarom kon ik het ook moeilijk een plek geven.
Bij de tweede hebben we alles gefilmd, echt alleen voor mij zodat wanneer ik er aan toe zou zijn alles kon na kijken. Dit heeft me later zoveel goed gedaan.
Geniet van je mooie Fos! Probeer te accepteren hoe het gegaan is en geef het tijd.
Veel geluk!
Zo herkenbaar over die persweeën! Iedereen altijd: Ooh zo fijn als je mag gaan persen…moment dat je eindelijk iets kunt doen. Nou hier niet hoor! Twee keer bevallen en twee keer was het persen een hel.
Wat mooi zeg! Wat mooi dat je dit met ons wil delen.
Terwijl ik het lees lopen de tranen over mn wangen (want ook zwanger haha).
Geniet van elkaar!!
Jeetje wat heftig Elise! Wat een verhaal. Ik kreeg er bijna tranen van in mijn ogen! Je hebt het prachtig verwoord en ontzettend goed gedaan. Het lijkt me erg zwaar om zo snel te bevallen, respect voor het delen! Fos is een prachtig mannetje en ik hoop dat je snel weer helemaal hersteld bent!
Liefs,
Annika
Wauw, ik heb het hele verhaal gelezen en vind het echt prachtig om te lezen. Wat heb je dit knap opgeschreven en je kunt inderdaad heel trots zijn op jezelf. Geniet van je zoon x
Oh Elise, wat ben je ontzettend dapper en krachtig geweest dat je dit hebt doorstaan alleen (met Boris natuurlijk, maar zonder iemand met medische kennis). Ik hield mijn adem in tijdens het lezen.. Bijzonder dat je dit met ons wilde delen, geniet van je kleine ventje <3
Jeetje meis. Wat ontzettend heftig. Het voelt alsof ik er bij ben geweest, zo intens en mooi beschreven. Wat een kracht heb jij gehad tijdens je bevalling. Bijzonder dat je het zo snel ook al deelt met ons. Ik wens je veel sterkte met je herstel, want het is niet niets waar je nu nog mee kampt. Ik heb diep respect voor jou als vrouw. Mijn bevalling was eigenlijk peanuts en het persen vond ik inderdaad heerlijk. Iedere bevalling is anders, maar jeetje meis wat heb jij meegemaakt. En niet te vergeten Boris, hij heeft jouw paniek ook gezien, jouw pijn en hij kon dat niet wegnemen, dat is zo moeilijk voor een man, maar hij was er voor je en stond je bij.
Wauw, wat heb je het mooi omschreven, en wat een heftige bevalling zo zeg, knap dat jullie je er zo doorheen hebben geworsteld. Dat stukje over je persweeën is zo herkenbaar, ik had het zo zelf kunnen schrijven. En goed dat je dat laatste stukje over de verloskundige er nog bij hebt gezet, mijn eerste reactie was namelijk ook niet zo lovend over haar (bij ons was de verloskundige ook bezig met een andere bevalling maar na het tweede telefoontje stuurde ze toch haar collega. En maar goed ook want ik ging ook zo snel) Geniet maar heerlijk van jullie mannetje!
Lieve Elise Joanne,
Wat een heftig verhaal. Ik heb een aantal keren bijna moeten huilen, knap dat je je gevoel zo goed op papier kunt zetten, zo intens. Wat bijzonder dat je jouw verhaal met ons wilt delen. Geniet van je zoon en ik hoop dat je dit heftige ‘avontuur’ goed kan verwerken. Knuffels
Wat ontzettend mooi en leuk dat je dit met ons wil delen.
Wauw, je hebt me helemaal meegenomen in je verhaal. Wat moet dit heftig zijn geweest, fijn dat je het zo van je af hebt kunnen schrijven. Geniet van Fos!
Wauw elise! Wat een topvrouw ben jij! Respect voor dit verhaal! Ik wens je alle geluk met je lieve mooie gezinnetje! En rust heerlijk uit!
Groetjes Vivianne! 🙂
Wat heb je dit mooi en respectvol geschreven. Bevallen is gewoon iets ontzettend heftigs en bijzonders. Ik zelf was ook ontzettend onder de indruk van mijn lijf en wat het gepresteerd heeft. Neem dat mee in je herinneringen! liefs
Jeetje Elise wat een bijzonder en heftig verhaal. Mooi dat je dit met ons kunt – en wilt – delen. Onvoorstelbaar dat het allemaal zo snel is gegaan. Ik kan me voorstellen dat je daar op een gegeven moment behoorlijk van in paniek raakt, vooral als je het dan zonder begeleiding moet doen! Ontzettend knap hoe je daarmee om hebt weten te gaan. Ik hoop dat de scherpe randjes snel slijten en je ondanks alles met een fijn gevoel terug kunt kijken op je bevalling. Geniet van je prachtige gezin!
Met tranen in mijn ogen lees ik jou verhaal. Ondanks dat de vk natuurlijk handelde zoals zij dacht dat goed was heb je je daardoor misschien wel zo eenzaam gevoeld.
Nu ik jou verhaal lees besef ik pas waarom ik het persen waarschijnlijk zo rot vond. Ook ik had rugweeen.
Je mag zeker trots zijn op jezelf, je hebt het geflikt.
Wat mooi geschreven! Zoals iemand anders al zei, net of ik er van een afstandje bij was.
Veel succes met je herstel en geniet van jullie mooie zoon!
Jeetje Elise, wat heftig! Mijn bevalling begon ook met wat pijntjes ‘s ochtends bij het opstaan. Even gedoucht en ze gingen weg. En toen na het douchen kwamen ze weer terug. Toen voor de zekerheid een VK laten bellen, en die kwam voor de zekerheid even kijken. Zat ik al op 7 cm, en in een mum van tijd al op 10 en mocht ik gaan persen. Dat heeft ongeveer 1,5 uur geduurd voordat ik thuis ben bevallen (zoals ik wilde) van Melle, oom 14:20. Als ik jouw verhaal lees ben ik echt ZO blij dat die verloskundige op tijd is gekomen voor mij! Wat een ramp als je zo in onzekerheid zit te wachten op een professional met een gigantische weeënstorm. Maar hoe je het geflikt hebt, je mag echt HEEL trots zijn op jezelf! Echt!
Wauw wat een heftig, maar mooi geschreven, verhaal! Ik had zo voor je gehoopt dat je een ‘makkelijke’ droombevalling zou hebben, maar wat mag je trots zijn op jezelf! En veel respect dat je dit met ons wilt delen op deze manier!
Heel veel geluk en liefde toegewenst voor jullie drie! ♡
Heftig zeg!!!! Maar wat mooi geschreven!!! Gefeliciteerd met je mooie mannetje!!!!!Hoop dat je je snel weer beter voelt, al die hechtingen is niet niks!!!!
Jeetje wat een bevalling zeg! En het is echt snel gegaan ja. Je mag zeker trots zijn op jezelf!
Lieve Elise je hebt het geflikt, je kan nog zoveel boekjes lezen van hoe en wat maar het gaat dan toch anders, het is of ik mijn verhaal lees alleen 44 jaar geleden.Ik voel die rugpijn weer en de spanning.Het is het allemaal waard geweest net zoals je schrijft wanneer je naar Fos kijkt,het is een prachtige jongen.
Jeetje wat ontzettend heftig! Geen wonder dat je even de tijd nodig had om bij te komen! En echt supersnel voor een eerste inderdaad!
Je mag best trots op je zelf zijn.. Dat je het zo goed hebt gedaan! Bij het lezen heb ik verschillende momentjes gehad van tranen weg slikken.. stom maar voorbij bij het gedeelde dat je Boris belde! Ik ben nu 35 weken en zie mezelf zitten en benieuwd hoe ik het ga handelen.
Geniet nog van deze bijzondere tijd en een goed herstel.
Wat ontzettend mooi verwoord allemaal lieve Elise! Prachtig! Er ontstond een brok in mijn keel bij het deel hoe radeloos jij en Boris waren. Respect! Ook voor het delen van dit heftige verhaal! Geniet van jullie prachtige zoon Fos en neem alle rust die je nodig hebt! Liefs, Melanie
Wat een wervelwind van een bevalling met een lichamelijk zware afloop heb jij gehad zeg.
Ik heb bij de 1ste ca. 45 min. persweeën op moeten vangen ivm ambulanceritje, een zwaargekneusd stuitje en aardig wat hechtingen gehad dus kan me enigszins indenken hoe jij je daarna hebt gevoeld. Ja, daar heb je echt wel tijd voor nodig om daarvan bij te komen en je weer “op de been” te voelen. Neem die tijd ook echt, ook voor de verdere verwerking.
Gelukkig heb ik daarna nog een snelle, maar kalme en “normale” bevalling mee mogen maken. Met daardoor dus ook een “normalere” kraamtijd waarbij ik na een week gewoon zelf voor mijn kindje kon zorgen. Dat vond ik toen zo’n geschenk.
Wees trots op jezelf, doe het zo rustig aan als je zelf wilt!
De tranen staan in mijn ogen zoals jij het beschreven hebt. Vind ik ook nog eens enorm knap want het is nog helemaal niet zo lang geleden en om dit dan weer zo boven te halen.. Respect meis.
Prachtig geschreven Elise! Goed dat je ook vraagt om op een goede manier met je verhaal om te gaan.
Erg heftig om te lezen, maar ook zo mooi!! Veel beterschap met het herstel verder en geniet van Fos 🙂
Wat ontzettend mooi geschreven en wat dapper dat je dit zo met ons wilde delen! Je hebt het ontzettend goed gedaan (zo te lezen!) en jullie hebben een pracht zoon!
Ach meissie toch… Dikke knuffel! Wat ben jij een bikkel!! Ik had ook zo’n ‘prachtige snelle’ bevalling… En wat kan je daarvan ondersteboven zijn! Geed het tijd, aandacht en gerust nog af en toe een traan. Doe ik na anderhalf jaar ook nog!
Gelukkig is alles goed met jullie en heb je het toch maar ff geweldig gedaan!!
Oh wat heftig en intens om te lezen, alsof ik mijn eigen bevalling weer helemaal ervaar. Al waren bij mij eerst mijn vliezen gebroken, mocht ik meteen naar het ziekenhuis en kwam ik ook snel in een weeën storm met pijnlijke rug weeën. Sofie was er binnen 5 uur na het breken van mijn vliezen. Ik heb de bevalling ook pijnlijk, zwaar en emotioneel ervaren, maar als ik er nu aan terug denk dan ben ik de meeste pijn al weer vergeten. Wat heb je dit prachtig geschreven. De tranen rollen over mijn wangen en mijn arm haren staan overeind. Kippenvel! Heel veel geluk <3
Wat een heftig verhaal. Met tranen inin ogen gelezen terwijl ik zelf geen moeder ben (cadeaumoeder maar dus nooit een bevalling mee gemaakt). Heel bijzonder dat je dit zo openhartig hebt willen delen. Wees idd ontzettend trots op jezelf en op boris (geef het hem maar te doen als partner de bevalling mee beleven en precies weten wat en hoe te doen, dus ook daar heel veel respect en bewondering voor!). Geniet van elkaar en neem gewoon de tijd om alles een plekje te geven. Liefs Lotte
Hi Elise,
Wat bijzonder dat je bevallingsverhaal wilt delen! Ik kreeg af en toe tranen in m’n ogen, zo bijzonder.
Zo te horen heb je het behoorlijk pittig gehad. En je hebt het super goed gedaan! De momenten dat je je zorgen maakte of in paniek schoot zijn ook zo terecht geweest!! Jeetje wat hebben jullie het nog lang samen moeten volhouden voordat er “hulp” kwam… Respect hoor! Bij mij ging het ook super snel (om 7.30 begonnen en om 12.59 was ze er), dus het hoeft niks te zeggen, wanneer je gaat bevallen van de eerste…
Fijn dat het nu zo goed gaat met jou en je gezin. Geniet van Fos, want wat ze zeggen is waar. Het gaat zo hard! Sarah is nu 1,5 jaar, loopt, brabbelt en is al een echt dametje.. 😉
Liefs Nena
Ik was heel benieuwd naar je verhaal! Hier en daar al wat gehoord via snapchat maar zo is het toch Weer heel anders. Bijzonder dat ieder verhaal zo uniek is, maar tegelijk ook lastig want man, wat kan je nou verwachten?!?! wat fijn dat de verloskundige nog op tijd was voor de persweeen en dat ze je daarbij kon begeleiden. Ik wens je een voorspoedig herstel en dat je maar veel mooie momentjes met je mannen hebt wat je helpt om weer op te laden! Veel geluk met je gezin!!
Pfff Elise, ik lees al een aantal maanden je blogs en volg je op instagram, maar ik ben na het lezen van je bevallings verhaal helemaal in tranen! Wat heftig zeg…..maar wat heb je een pracht zoon ervoor terug gekregen:-)! Zoveel liefde om te geven en dan geloof ik dat de scherpe randjes van de pijn af gaan! Ik zit zelf al 10 dagen (was 11 maart uitgerekend) te wachten om ons lieve meisje hopelijk deze week te ontmoeten! Als ik dan jou verhaal hoor (lees) geeft me dat weer extra kracht ook al kijk ik nog steeds niet op tegen de bevalling (ook als ik dus moet worden ingeleid).
Heel veel geluk en liefde gewenst voor jullie als gezinnetje!
Liefs, Michelle
Goed gedaan lieverd!
Bij mijn eerste zat ik ook razendsnel in een weeenstorm, van 9 uur ‘s avonds tot half 6 in de ochtend. Heeft een poos geduurd voor ik het een plekje kon geven. Het karakter van mijn zoon komt precies overeen met de bevalling…intens en storm achtig, ook op een goede manier hoor 😉
Toen hij 5 was kwam zijn zusje (ik durfde niet zo snel voor een 2de te gaan..) maar die bevalling was het tegenover gestelde. Het begon om 6 uur in de ochtend en 3 uur later was ze er na 3x persen.En grappig genoeg klopt haar karakter ook helemaal met de bevalling, makkelijk, relaxed en snel!
Praat er veel over en geef het tijd! Het is niet niks, helemaal als het zo’n intense en enge ervaring is geweest.
Hallo lieve Elise,
Ik denk dat ik met mijn 13 jaar een van jouw jongste lezeressen ben. Ik volg je nu een jaartje, en dit alleen door jouw geweldige reviews, maar ook omdat jij mij gewoon een erg fijn gevoel geeft. De manier hoe je schrijft en dingen zo overbrengt dat niemand zich aangesproken hoeft te voelen, is zo fijn! Ik denk vaak precies hetzelfde over de zaken die aan bod komen. Anyway, heftige bevalling maar ik wens je ontzettend geluk met jullie prachtige zoontje <3
Liefs,
Je trouwe lezeres Gemma
Wat ben je toch een sterke en krachtige vrouw! Super knap en mooi hoe je je verhaal op papier hebt gezet! Je schrijft zo eerlijk en dat maakt het plaatje compleet.
Wat een ontzettend heftig verhaal! Ik heb onwijs veel bewondering voor je, wat ben je sterk geweest! Je hebt het zo eerlijk opgeschreven en ik vond het ook heel erg bijzonder en mooi om te lezen! Nu lekker genieten <3
Wat heftig, maar mooi om te lezen. Lijkt me echt schrikken als het opeens zo snel gaat! Toen mn moeder mn zusje kreeg, was ze zo snel dat de verloskundige en mijn vader er niet bij konden zijn. Mijn tante heeft toen samen met mijn moeder, mijn zusje ter wereld gebracht.
Geniet ervan, prachtig verhaal.
jouw verhaal doet me heel erg denken aan mijn 2e bevalling. De vk kwam maar niet en toen ze er eindelijk was duurde de geboorte bog maar 5 minuten. Achteraf een mooi verhaal maar op dat moment heel angstig en onzeker. Veel geluk met jullie mooie Fos
Het lijkt of ik erbij was. Zo intens heb jij het geschreven. Heel erg heftig en ik snap heel erg goed dat je in paniek raakte. Jij hebt het geflikt! Een prachtige zoon op de wereld gezet. Ik wens je een heel goed herstel. Neem alle rust en tijd die jij nodig bent.
Ik snap dat je niet “boos” bent op je verloskundige. Wat ik wel “jammer” vind is dat vaak wordt gedacht dat een eerste bijvoorbeeld niet zo snel ter wereld zal komen.. Het gebeurd vaak genoeg wel.
Ik herken dat wel dat je aan je lot wordt overgelaten. Ik had dat ook bij mijn 3e. Niemand kwam bij me kijken want het kon wel even duren. Ik vind dat ze soms wel laks zijn. Het was mijn 3e, maar als het je eerste is lijkt het me nog erger.
Wel makkelijk Boris de schuld geven. Wat moet hij dan? Gillen door de telefoon? Ik vind dat de verloskundige steken heeft laten vallen.
Ik mag wel vinden dat de verloskundige steken heeft laten vallen. Elise had al persweeen dan ben je echt wel laat. En nogmaals ik heballeen maar lof voor Boris dat hij kalm bleef. Ik bedoelde meer moet hij hysteries doen door de telefoon voordat de verloskundige komt. Verloskundige had sneller moeten reageren. Dat is mijn punt. Ik heb het wat onhandig opgeschreven.
uiteindelijk heb je er zo’n mooie kindje voor terug <3
Om kippenvel van te krijgen. Misschien omdat ik zelf nog geen moeder ben, maar ik vind dit echt vreselijk. Dat je dit alleen (zonder deskundige) hebt moeten doorstaan, het lijkt mij erg beangstigend. Echt super knap dat je dit hebt geflikt, probeer het een plekje te geven.
Ik vind het knap dat je niet boos bent op je verloskundige, jeetje wat een verhaal
Echter hoop ik wel dat je verloskundige hier wat van heeft geleerd. Goed doorvragen hoe de situatie nu daadwerkelijk zit.
Jeetje Elise wat heb je dit prachtig omschreven zeg. Met een brok in m’n keel, mijn adem in gehouden tot het eind en met tranen in mijn ogen heb ik het gelezen. Wat mag jij trots op jezelf zijn zeg! Heel veel sterkte met het verwerken hiervan!
Wat wij vrouwen allemaal wel niet aan kunnen is prachtig om te lezen! Meid wat een strijd heb jij geleverd en eentje waar je echt heel trots op mag zijn. Wat moeten dat angstige momenten zijn geweest zeg.
Bedankt voor het delen van je verhaal, je bent een zeer sterke vrouw! Ik hoop ook ooit moeder te mogen worden.
Geniet van je gezinnetje!
Liefs, Lucinda
Heel bijzonder om te lezen. Wat een ervaring he! Bij mij ging hrt ook zo snel, maar gelukkig kwam mijn verloskundige gelijk toen wij belden. Ze waren een proef gestart waarbij ze kwamen wanneer jij dacht dat het nodig was. Erg fijn. Nou had ik toen ook al 8cm ontsluiting. Geniet van je zoon en sterkte met herstellen en verwerken
Uit eigen ervaring weet ik hoe heftig zo’n snelle en pijnlijke bevalling is, zowel lichamelijk als geestelijk.
Ook bij mijn bevalling was er paniek vanwege een ontbrekende arts/verloskundige.
Ik hoop dat het je lukt dit alles t.z.t. een plekje te geven.
Het heeft mij geholpen om op de bevalling van mijn zoon terug te kijken als een “bijzondere” gebeurtenis en niet zozeer als een “mooie” gebeurtenis, want zo zie ik het nog steeds niet (mijn zoon wordt deze zomer 8). Misschien heb je hier iets aan.
Veel sterkte en geniet van je prachtige mannetje!
Wat prachtig geschreven Elise en ook heftig om te lezen. Met een brok in mijn keel je verhaal gelezen.
Vind het trouwens prachtig om al die verschillende bevallingsverhalen te lezen op je blog van gast schrijvers. Zo blijkt wel weer hoe verschillend iedere bevalling is.
Ik ben benieuwd hoe die van mij gaat al lijkt het me ook onwijs spannend. Gelukkig heb ik nog even de tijd om me voor te bereiden, vandaag 12 weken zwanger:)
Wat een bijzonder en heftig verhaal Elise! En wat heb je dit wederom mooi verwoord, erg knap! En wat moet dit ook bijzonder zijn geweest voor Boris! En lang leve jouw goed ‘voorbereidzijnheid’, want ergens vertelde je dat je toch ook ‘t huis op orde gebracht hebt ‘omdat je het immers nooit weet’, en dat heb jij geweten 🙂 Dat lijkt mij tijdens de weeen toch ook een fijn gevoel, dat je weet dat het huis er ook klaar voor is.
Bedankt voor het delen!
Enne, je bent een topper! Geniet ze! Sterkte met je herstel!
Ahw Elise, gefeliciteerd met Fos! Wat heb je je bevalling mooi omgeschreven. Veel geluk met je gezinnetje <3 X
wauw Elise wat een verhaal. Ook al kan ik me nog niks voor stellen hoe een bevalling zou zijn, heb jij het zo mooi omschreven. Echt een power vrouw ben jij!! <3 Ik wens je heel veel liefdevolle momenten samen met Boris met jullie ouderschap over lieve Fos. Het geluk straalt er aan af!!
wat tof dat je dit met ons wilt delen! wat een verhaal zeg, enorm snel, maar ook heftig zo te lezen. dat hebben jullie onwijs goed gedaan! lief ook hoe je de edit hebt geschreven!
Jeetje Elise, het is alsof ik mijn eigen bevalling terug lees. Mijn meisje is ook razendsnel ter wereld gekomen, ik heb uiteindeljk 3 uur echte weeën gehad en het kostte me 19 minuten om haar op de wereld te zetten, en dat voor een eerste! Je zoontje is prachtig en ik wens jullie een heleboel geluk. Succes met je herstel! Xx
Wauw wat een echt en puur verhaal ik moest een traantje laten bij het stukje dat je zei het is mij gelukt en dat Boris je een kus gaf wat heerlijk en Gods zegen x
woow super mooi verhaal de bevallings vehalen die ik tot nu toe gelezen heb zijn niet zo mooi! heel veel geluk gewenst en geniet er maar van samen!
Bijzonder om dit van je te mogen lezen en zo met je kunnen meeleven(?).
Dapper dat je dit wou delen!
X
Wauw Elise wat een heftig maar mooi verhaal, je kan het zo mooi verwoorden, om stil van te worden… Dapper en toch ook vertrouwelijk dat je dit met ons wilt delen 🙂
Let niet op die vervelende reactie, ik weet t tis moeilijk (iets negatiefs kan pas vermindert worden na 10 keer iets positiefs gehoord te hebben) Dus hierbij alvast 1 keer: Je bent een powervrouw! 🙂 En voor de andere 9 lieve reacties staan er hier nog veel meer 🙂
Wat heb je het mooi verwoord. Heel veel respect voor jou en voor Boris als grote steun.
Lieve Elise,
Wat heb je dit mooi geschreven, bijzonder dat je dit met ons wilt delen! Jeetje wat heb jij een heftige bevalling achter de rug! Je mag super trots op jezelf zijn (en op Boris voor al zijn steun) Hopen dat je snel weer herstelt! Geniet van je gezin!
Wauw, petje af! Wat heb je dit intiem en intens geschreven! Ik had gewoon het gevoel alsof ik voor even bij jullie was toen ik dit las. Wat heftig maar zo mooi!
Wat mooi geschreven! Je hebt jezelf helemaal blootgegeven in dit verhaal! Een heftige bevalling meegemaakt! En wilt het ons vertellen! Hopelijk knap jij snel op! En geniet maar intens veel van jouw gezinnetje!!! Dat is jullie zeer zeker gegund!
Lieve Elise, terwijl ik je verhaal las voelde ik met je mee. Je verhaal had de mijne kunnen zijn. Maar je hebt het gedaan, je hebt een schitterend mannetje nu en daar mag je heel trots op zijn. En op jezelf natuurlijk ook!
Wauw, wauw, wauw.wauw!!!! Heb even geen woorden. Wat mag je trots zijn op jezelf! Nogmaaks gefeliciteerd met jullie prachtige mannetje ❤
Wauw wat een verhaal Elise… Lijkt wel heel erg op mijn bevalling van precies een week geleden! Ook ik heb het persen als hels ervaren. Het was inderdaad het langste uur uit mijn leven. Ik vind het heel knap hoe je ermee omgaat! Ik kon dat niet en heb gisteren traumaverwerking gehad. Daar heb ik wel veel aan gehad merk ik nu al, dus zelfs als je denkt ‘ik moet niet zeuren’ of ‘ik stel me aan’… Zoek er hulp voor! Echt waar, het is belangrijk dat je dit verwerkt, hoe gelukkig je ook met Fos bent natuurlijk. Maar goed, dat was even een tip van mijn kant. 😉
Wat heb ik zwaar respect voor hoe open en eerlijk jij je intense bevallingsverhaal hebt beschreven! Zoals velen heb ook ik een brok in mijn keel gekregen. Nu heerlijk gaan genieten van alle kleine mooie momentjes en voel jij je een keer ruk (zoals jij dat zo heerlijk omschrijft) lekker ruk voelen. Je hebt het maar geflikt om zonder pijnstillers jullie prachtige Fos op de wereld te zetten! Veel liefs
Ik vind je bevallingsverhaal heel mooi om te lezen Elise.
En pff dat toen er eindelijk hulp was je gewoon al 10 centimeter ontsluiting had.
Ook ik moest wel een traantje weg pinken, deels herkenning en …het blijft toch altijd zo mooi zo’n nieuw leven geven.
Wauw wat een bijzonder verhaal. Ik heb regelmatig bevallingsverhalen voorbij zien komen én gelezen. Allemaal zijn ze bijzonder en ontroerend. Maar wat jij hebt neergezet, is zo mooi en puur. Ik heb het in één adem gelezen, alsof ik toekeek. Je kan prachtig schrijven, ik hoop dat je nog eens een boek gaat schrijven. Dan ben ik de eerste die hem zal kopen! Zo te lezen was de bevalling heel erg heftig en emotioneel en heb je een enorme prestatie geleverd. Het krijgen van een kindje blijft toch echt een wonder.. Geniet van jullie prachtige zoon! Veel geluk gewenst voor jullie als gezinnetje.
Wow wat een mooi verhaal! Ik zie al veel reacties maar wil zelf ook graag reageren.
Meestal zijn eerste bevallingen langzaam, dit is de eerste keer dat ik lees dat ook iemand een eerste SNELLE bevalling heeft gehad! Ik kan me hier zó erg in vinden. Bij mij ging het vorig jaar ook mega snel en de Verkoskundige had dit ook totaal niet verwacht! Ze kan er idd niks aan doen, want ze houden allemaal niet echt rekening met snelle eerste bevallingen.
Het is psychisch echt heftig vond ik, juist door de snelheid. Klinkt gek, maar toch fijn om te lezen dat jij dat ook zo ervaart! Maar wat heb je ‘t goed gedaan zeg 🙂 je mag zeker trots zijn!
Ps. Bij mij duurde alles 3,5 uur vanaf de eerste wee tot de geboorte.
Toppertje dat je bent!!!! Wat een verhaal zeg dat kan ook niet anders dan heftig zijn geweest idd. En een ieder ervaart t natuurlijk weer op zijn of haar eigen manier en dit verhaal is de jouwe en die klinkt zeer heftig pijnlijk intens enz enz. Ik hoop dat jij ook weer een beetje snel op de been bent en je weer een beetje goed voelt zodat je lekker een wandelingetje kan gaan maken met je prachtige zoon als t strakjes wat mooier weer gaat worden. Geniet ondanks alles samen met Boris van jullie mooie knappe zoon Fos.
Lieve Elise,
Allereerst van harte met jullie gezonde zoon!
Je hebt mij helaas geblokt op twitter,maar wou toch even zeggen dat ik me enorm herken ik je bevalling’s verhaal!, Je verhaal is voor mij ontzettend herkenbaar en weet daarom ook hoe pittig dat emotioneel nog is!
Praat er veel over, en geniet van jullie gezin
Liefs,
Met tranen in mijn ogen gelezen, wat een heftige bevalling! Ik had zelf ook een snelle en heftige bevalling en ben daar twee jaar later mentaal ook nog niet helemaal overheen, het is nogal een klap om te verwerken.. Hoop dat je lichamelijk en geestelijk snel weer helemaal de oude bent <3
Wow, je hebt me aan het huilen gekregen. Wat heb je dit mooi verteld! En wat een heftige ervaring. Ik wens jullie veel geluk en liefde met zijn drietjes en een spoedig herstel!
Hi Elise,
Fijn dat je je verhaal wilt delen. Ik ben een lurker maar kijk vaak op je site en Twitter. Uit alles blijkt dat je nog vol zit van alle ervaringen en dat de hormonen nog door je lijf gieren. Ik ken dat gevoel. Je voelt je enerzijds oersterk omdat je een kind op de wereld hebt gezet, maar anderzijds ben je nog zo kwetsbaar. Laat die buitenwereld lekker en concentreer je op jezelf en je gezin.
Wauw Elise…….Ben er helemaal stil van.. en dat met vol gelopen ogen..
Wat een heftig en bijzonder mooi geschreven ervaring.. Ik vind het knap dat je zo open durft te delen met ons. Zo intiem..
Wat ik zo lees, jij maar ook zeker Boris hebben het geweldig gedaan..
<3
Wauw, ik heb je verhaal net met tranen over mijn wangen stromend gelezen. Ik heb de afgelopen maanden met je meegelezen, en ben zelf afgelopen zaterdag moeder geworden. Ook ik had een heftige bevalling (na 2 uur en 3 kwartier zat ik op 10 cm ontsluiting) en heb de weeën ook als enorm heftig en intens ervaren. Ik herken me zo sterk in je verhaal!! Ook ik ben gehecht (want: na 2 uur persen ingeknipt) maar ik kan me niet voorstellen hoe eenzaam jij je gevoeld moet hebben! Ik zou mijn weeënstorm (die jij dus ook hebt gehad) niet op die manier kunnen hebben ondervangen. Ik vind je ontzettend dapper, moedig en sterk en wens je een fantastische tijd toe met je prachtige zoontje! Liefs, Tessa
Ondanks dat je al vele super reacties hebt ontvangen en ik normaliter niet reageer op je blogs ed. wilde ik je toch even zeggen wat voor een top wijf ik je vind! Ik ben pas 8 weken zwanger, en daardoor af en toe best onwetend :), en ik leer zoveel van je. Hoe je ook deze heftige bevalling hebt doorstaan, echt zo knap, geweldig meid! Ga maar lekker genieten van je prachtige gezinnetje en rustig proberen te herstellen en alles verwerken. Nogmaals, je bent een topper! Liefs, Valeska
Wat een verhaal zeg meis. Ik kan mij de angst goed voorstellen zeg die je hebt gevoeld torn je persdrang kreeg en er nog geen verloskundige daar was. Ik heb echt bewondering voor je bent echt dapper en stoer. Ik had denk ik al eerder gezegd laat iemand komen nu!
Herken wel het stukje over bij de eerste dat ze verwachten dat het nog allemaal wel even duurt en dat wij misschien iets te snel aan de bel trekken. Niet op een negatieve manier, maar bij mij kwam ook de verloskundige en had het over hoe de nacht door te komen (was 9 uur savonds) en toen ging ze kijken en bleek ik 5 cm ontsluiting te hebben dus mocht naar het ziekenhuis. Uiteindelijk toch pas om 6 uur smorgens bevallen, want ik kreeg geen persweeen en ons meisje was een sterrenkijker dus uiteindelijk was de vacuümpomp nodig.
Wauw!! wat een heftig verhaal en heftige bevalling. Hiermee voel ik de emoties met je mee.
Aan de andere kant vraag ik me steeds af. Waar is je familie; je moeder en/of schoonmoeder, zussen, schoonzussen, tantes, nichten, vriendinnen. Ik voel mezelf zo in paniek raken als ik de weeën straks helemaal alleen moet beleven (samen met mijn man). Ik ben nu 23 weken zwanger. Ook kijk ik ernaar uit om mijn baby eindelijk te mogen ontmoeten. Maar de angst/paniek die ik krijg om thuis te moeten bevallen kan ik niet aan. Heb mijn verloskundige gevraagd of ik in het ziekenhuis mag bevallen. Ik wil en durf niet alleen te zijn met de weeën. Zelfs met mijn moeder, 3 zusjes en 2 schoonzussen in de buurt denk ik aan alles wat mis kan gaan.
Wat een mooi verhaal en jeetje wat heb jij een zware bevalling gehad.
Tijdens het lezen heb ik een traantje gelaten. Alle gevoelens die je omschrijft ik kan het me helemaal voorstellen, al komt mijn eerste bevalling pas over ongeveer een maand. Ik wens je heel veel beterschap en geniet lekker van dat kleine mannetje!
Wauw Elise, wat een heftig verhaal! Ik heb het huilend zitten lezen, omdat het zo herkenbaar overkomt terwijl ik binnen nu en een week moet bevallen van de eerste. Heel veel beterschap toegewenst en geniet van jullie kleintje! Liefs!
Hoi Elise,
Ik volg je kanaal op YouTube pas net en klikte in de eerste video van Fos door naar dit artikel.
Ik heb meerdere keren met tranen in mijn ogen zitten lezen, wat een heftig en aan de andere kant ook prachtig verhaal!
Super dat je het hebt willen delen.. kan me voorstellen dat je hier vrouwen echt mee helpt.
Ik hoop voor je dat je bij je tweede bevallen misschien wat meer tijd gegund is maar vooral weer ene prachtig kindje dat het allemaal waard maakt!