Ik kan niet de enige zijn (hoop ik!) waarbij de avonden eigenlijk bestaan uit haasten, handelen en gewoon domweg gaan. Boris komt thuis van zijn werk, Fos moet opgehaald worden bij de opvang – en hij is hongerig en moe, géweldige combinatie – en Hazel wil eigenlijk de hele tijd drinken en bij je hangen. Leuk die clustermomenten, maar niet precies dán alsjeblieft. Het is vaak een stressvolle tijd en dat vind ik wel eens jammer, ik geniet van koken en de saamhorigheid die een maaltijd nuttigen aan tafel met zich mee brengt.
